Jewel in the Sea(Puerto Princesa Series 5)

Chapter 10

Warning: This chapters contains minor spg. 

***

Chapter 10

Patuloy pa din ang pagsapak sa akin ni Jessica hanggang sa kinuha niya ang brown envelope at kusang ibinato sa akong mukha na hindi man lang nagdalawang isip. Hinihingal niya akong sinamaan ng tingin at kinuha ang isang upuan sa dining at umupo doon.

Nakatitig ako sa kanya. What did I do now?

"Go... nakuha mo na ang pera, umalis ka na. Don't act as if you care for me." Pagtataboy niya sa akin. Kumunot ang noo ko at sinubukang limapit sa kanya perow bigla niya akongw tinabigw, dahilan kung bakit ako nakaupo sa sahig.

I glared at her at pinunot ang brown envelope kasabay ng paglapag ko sa lamesa.

I pointed at her "anong problema mo ha? I came here to visit you, now you're acting like this?!" Hindi ko napigilang napataas ang boses ko. Mas lalong umalab ang galit sa kanyang mata at bahagyang tumawa ng mapait.

"Ikaw ang problema ko! Why won't you open that envelope, so that your questions will be answered." Malamig niyang wika at umupo. She gestured me to do the same.

Inis ko siyang sinunod at marahas na binuksan ange envelope. Isang papel. Binasa ko ng mabuti at umawang ang labi ko pagkatapos kong intindihin ang last will ni mommy.

Jessica laughs "oh bakit ganyan ang itsura mo? Maybe you set this up! That you ask mommy for everything in her death bed!" She screamed on the top of her lungs. I tried to act calm.

Unti unti akong umiling at binaba ang hawak kong papel.

"Wala akong alam dito. I'll transfer everything in your name. Hindi ko ito tatanggapin." Simpleng wika ko. Masyado nang madami ang ibibigay ni mommy sa akin. Mga isla, mga bahay, milyon milyong pera na halos aabutin na sa susunod pang henerasyon.

But instead of smiling, padabog siyang sumandal.

"Oh don't act like that! Hindi pera at properties ang kailangan ko sayo! Si mommy! What did you say to her that made her move so fast? Na lahat ng sa kanya, ikaw ang nakapagalan bigla? Bakit walang Jessica? Bakit walang tinira para sa akin?" She begged for an answer but I can't give anything to her. Wala akong maalalang napag-usapan namin ni mommy tungkol sa mga mamamana namin sa kanya kapag mawawala siya dahil akala ko noon mabubuhay pa siya.

I don't care about the money, I care about her life. Gusto ko siyang mabuhay pa ng patagal.

"I told you. I tratranfer—"

"I don't need your things! Hindi mo na naiintindihan? Gusto kong malamang kung ano ang sinabi mo kay mommy—"

"Tangina. Wala akong sinabi sa kanya, okay? You're being stupid Jessica." Hindi ko na mapigilang matayo. Sumosobra na siya. Wala mga akong alam e, hindi pa ba sapat ang isang sagot sa kanya na hindi wala akong alam tungkol dito.

Tumayo na din siya at itinulak ako.

"Sige! Call me stupid, call me whatever you want. But why? Bakit ikaw na lang lagi? I did everything they want, but at the end, it's still you! I just want mommy to leave me something, kahit hindi na malaki, kahit hindi pera, basta merong isang bagay na nagsisimbolo na mahal niya ako..." She broke down. Unti unti siyang bumaba at napaupo na lang sa sahig. I gently went down to her and patted her shoulder.