အခန်း(၁၄)
" ရွှတ်...ရွှတ်..."
" ခင်ဗျား အဆင်ပြေရဲ့လား..."
" ပြေ...ပြေပါတယ်လူချောလေးရဲ့...ရွှတ်... အဟဲ...ရွှတ်..."
ပါးစပ်ကသာပြေပါတယ်ပြောနေပေမယ့်နှာခေါင်းကတော့တရွှတ်ရွှတ်ဖြစ်နေ၏။ဒါ့အပြင်မျက်လုံးကလည်းကြက်သွန်နီတန်ခိုးကြောင့်မျက်ရည်တွေရစ်ဝိုင်းလို့နေသည်။မသိရင်ဒီလူကြီးရဲ့ပုံစံကမကြာခင်ငိုချတော့မယ့်ပုံမျိုး...။မိုးညိုဆိုတဲ့လူကိုကြည့်ပြီးသူရယ်ချင်မိသည်။ပြီးတော့သနားလည်းသနားမိသည်။သူ့ခမျာကိုယ်ခိုင်းလို့သာလုပ်နေရတာတစ်ခါမှလုပ်ဖူးတဲ့ပုံမပေါ်ပေ...။
အဲဒါလျှာရှည်ချင်ဦး...။
ထိုလူ့ရဲ့ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ပုံစံကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးလုပ်စရာရှိတာကိုသူဆက်လုပ်နေမိသည်။ထိုလူကြီးကိုကြည့်ရတာသူမရပ်ခိုင်းမချင်းဒုက္ခခံပြီးဆက်လုပ်မယ့်ပုံပင်...။အခုလည်းကြည့်...။အတော့်ကိုအခြေအနေဆိုးနေတာတောင်!မလုပ်နိုင်တော့ဘူး!လို့တစ်ခွန်းမှမဟပဲကြိတ်မှိတ်ပြီးတော့ကိုဆက်လုပ်နေ၏။
" ရွှတ်...ရွှတ်..."
" ကဲ...ပေးပါဗျာ...ကျွန်တော်ပဲလုပ်လိုက်တော့မယ်..."
အလင်းမပေါက်သေးကတည်းကခွာနေတဲ့ကြက်သွန်နီကအခုမှလေး၊ငါးလုံးသာပြီးသေးသည်။ကြိုစားပြီးခွာနေတာကိုချီးကျူးပေမယ့်ပြာသမျှဖွဲမထွက်တာတော့သူသဘောမကျပေ...။
ဒီလူကြီးကတော့...။
မခွာတတ်ရင်အစကတည်းကမခွာတတ်ဘူးပြောပါလား...။ဘယ်လိုဖြစ်လို့ကြိတ်မှိတ်ပြီးခွာနေလဲမသိပေ...။အခုတော့သူလည်းပင်ပန်းသလို၊ကိုယ်လည်းဟင်ချက်ဖို့နောက်ကျရပြီ...။စဥ်းစားရင်း၊တွေးရင်းမရှည်တတ်တဲ့စိတ်ကြောင့်ခြင်းထဲကကြက်သွန်နီတွေပေါ်သာဒေါသကိုပုံချနေမိသည်။
" လူချောလေး...ကိုမိုးညိုဘာကူလုပ်ပေးရဦးမလဲဟင်...ရွှတ်..."
" ရပြီ...ဒီအတိုင်းထိုင်နေရင်ပဲကျွန်တော့်ကိုကူရာရောက်တယ်..."
" သြော်...အဲလို့လား..."
ရွဲ့ပြောလို့ရွဲ့ပြောမှန်းမသိပေ...။
YOU ARE READING
အချစ် (သို့မဟုတ်) ကျွန်တော့်ယောက်ျားအမူးသမား (Completed )
Romanceအချစ်ကြောင့်ဒီလူသားကိုအဓမ္မသိမ်းပိုက်ခဲ့မိတယ်။ (မိုးညိုမောင်) မချစ်တတ်တဲ့ကိုယ်ကဒီလူသားရဲ့ဂရုစိုက်ကြင်နာမှုတွေကြောင့်အချစ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွင့်ဆိုတတ်ခဲ့တယ်။ ...
