"ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΦΙΛΙΑ"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ο Αλέξανδρος αποφάσισε να πει την αλήθεια στον φυλακα: ότι εγκατέλειψαν τη συμμορία γιατί ερωτεύτηκαν πραγματικά ότι ήθελαν να βοηθήσουν τις κοπέλες που ερωτεύτηκαν και τις φίλες τους, ότι πήραν τη Νατάσα και τη Ρούλα για να τους βοηθήσουν και ότι τελικά άδικα έφτασαν ως εδώ! Ο Φύλακας τους κατάλαβε, συγκινήθηκε οι την ιστορία τους και αποφάσισε να τους βοηθήσει.

"Θα έρθω μαζί σας." Τους είπε. "Φτάνει να μου πείτε πως φεύγουμε από εδώ, με τόσους  τριγύρω."

"Ασ το πάνω μας." Είπε ο Αλέξανδρος κοιτάζοντας τον Χρήστο. Και ξεκίνησαν το ταξίδι τους για το μυστικό αεροδρόμιο, το οποίο ήταν στη μέση του δάσους, ακριβώς κάτω από εκεί που είχαν κατασκήνωση την προηγούμενη νύχτα. Επειδή, δεν υπήρχε αεροπλάνο να πηγαίνει σ αυτό το νησί στη μέση του Ατλαντικού, η συμμορία είχε ένα ιδιωτικό τζετ κάτω από τη γη, όπως είχε σε όλα τα εργοστάσια.

Μπήκαν όλοι σε αυτό και με τρόπο "μαγικο" βρέθηκαν στον ουρανό πάνω από την Ινδία! Μετά από αρκετές ώρες κόντευε να φτάσουν στο Νησί. Το σχέδιο ήταν να μπουν μέσα στο εργοστάσιο μέσα από τις υπόγειες στοές και να φτάσουν στο κελί όπου κρατούσαν τις κρατούμενες. Μα τις φυγαδεύουν και μετά θα έβλεπαν τι θα έκαναν. Τώρα αχνοφαίνεται το νησάκι, μα το σκάφος πήγαινε τόσο γρήγορα που έπρεπε να ετοιμαστούν από τώρα.

Στο σχέδιο συμπεριλαμβανόταν επίσης να πηδήξουν στο Νησί με τα αλεξίπτωτα που τους είχε μοιράσει ο φύλακας και όπως το είχε υπολογίσει θα προσγειώνονται στην παραλία.

Το νησί ήταν κάπως έτσι: μπροστά υπήρχε μια παραλία την οποία ακολουθούσε ένα δάσος με τροπική βλάστηση, το οποίο συνεχιζόταν μέχρι την κορυφή ενός βουνού. Ε ει σταματούσε.

Εκεί υπήρχε ένα μικρό σπιτάκι και δίπλα ένα μικρό αεροδρόμιο ώστε να προσγειώνονται τα τζετ. Στο σπιτακιο έμεναν τρεις φύλακες, οι οποίοι όταν άκουγαν τζετ έβγαιναν έξω, για να δουν αν ήταν δικός της.

Αν δεν ήταν, καλούσαν ενισχύσεις και από όλο το νησιά και έρχονταν κι έκαναν τον απρόσμενο επισκέπτη να μετανιώνει τη στιγμή που γεννήθηκε! Γι αυτό οι καλοί είχαν αποκλείσει αυτή τη λύση. Τα κορίτσια ήξεραν βέβαια να παλεύουν αλλά εκείνοι οι φυλακές ήταν πάρα πολύ δυνατοί... τελικώς πάντων, πίσω από αυτό αεροδρόμιο ηταβ ένας γκρεμός, άγριος κι απότομος, όπου ο αρχηγός της συμμορίας πήγε να ρίξει την Κέιτ.

Εκεί τελείωνε το νησί. Από κάτω ηταβ η θάλασσα. Στους πρόποδες αυτού του βουνού, για το οποίο μιλάω τόση ώρα ήταν το εργοστάσιο. Υπόγειες συρράξεις οδηγούσαν στην παραλία.