"ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΦΙΛΙΑ"

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

«Χρήστο;» φώναξε ο Βασίλης. Χωρίς να απολάβει να πει τίποτα άλλο, ο Χρήστος τράβηξε το βράχο και άνοιξε την καταπακτή. Τα παιδιά βγήκαν επιτέλους στο φως κει ο Χρήστος οδήγησε τα κορίτσια στην παραλία. Ενώ οι άλλοι τέσσερις επέστρεψαν στη σήραγγα για να πάνε να σώσουν τη Ρόζα. Αφού ιό Χρηστός και τα κορίτσια στην παραλία ξεκουράστηκαν λίγο, άρχισαν να σκέφτονται πως θα γυρνούσαν πίσω. Στο μεταξύ, οι άλλοι είχαν εφαρμόσει ένα σχέδιο διάσωσης.

Στον πρώτο φύλακα που είδαν, ο Αλέξανδρος είπε πως αυτός κα ο Βασίλης είχαν τη Ρούλα και τη Νατάσα να προσπαθούν να «εισβάλλουν» στο νησί τους και τις συνέλαβαν για βασανιστήρια. Οθ δυο φύλακες έβαλαν τα κορίτσια σ' ένα κελί και έβαλαν απέξω τον Βασίλης για επιτηρητή. Το κελί δεν ήταν το ίδιο αυτό που ήταν προηγουμένως τα τέσσερα κορίτσια, μα όλα τα κελιά οδηγούσαν με μια μυστική πορτίτσα στις σήραγγες. Αφού τα κορίστα βρήκαν μια απ' αυτές τις πορτίτσες, περίμεναν τον Αλέξανδρο.

Ο Βασίλης στεκόταν έξω απ' την πόρτα κρατώντας τα κλειδιά που του είχαν δώσει. Ο Αλέξανδρος μπήκε στην αίθουσα εκτελέσεων.

«Γρύσε ένα απ' τα καλύτερα μέλη μας.» είπε ένας απ' τους φύλακες. Ο αρχηγός είχε ήδη δέσει τη Ρόζα και ήταν έτοιμος να την εκτελέσει.

«Άκουσα για την εκτέλεση και ήρθα να την κάνω εγώ, μιας και εγώ ήμουν αυτός που παρέσυρε τη Ρόζα!» είπε ο Αλέξανδρος.

«Μα. Παιδί μου, που είχες χαθεί τόσον καιρό;»

Ο Αλέξανδρος και ο Χρήστος είχαν φύγει κρυφά, λέγοντας ψέματα στους φύλακες που πήγαν να αγοράσουν κάτι.

«Εκείνη την νύχτα, Ο Χρήστος είπε ψέματα πως ήθελε να πάει να αγοράσει τσιγάρα, ενώ στην πραγματικότητα κατάλαβα ότι ήθελε να το σκάσει. Αφού τον κυνήγησα για μέρες, γεν σκότωσα για την προδοσία του και πήγα να σας βρω στο εργοστάσιο στην Ελλάδα. Αλλά δεν σας βρήκα. Πήρα τηλέφωνο με τον Βασίλη στην Ινδία και μου είπε πως ήσασταν εδώ μια πήγα και τον πήρα αι ήρθαμε με το ιδιωτικό τζετ που είχαμε εκεί. Το τζετ όμως δεν είχε αρκετά καύσιμα και έπεσε από την άλλη μεριά του νησιού. Εμείς ευήχως προλάβαμε και φορέσαμε τα αλεξίπτωτα και πηδήξαμε και προσγειωθήκαμε στην μπροστινή παραλία.» Πολλά τζετ έπεφταν τις τελευταίας μέρες στ νησί.

«Εκεί είδαμε δύο κορίτσια να έρχονται μ' ένα σκάφος. Για να μη μας δουν κρυφτήκαμε και όταν αποβιβάστηκαν στην παραλία τις πιάσαμε και τις φέραμε εδώ και τώρα τις έχουμε σε ένα κελί.»

«Μπράβο, παιδί μου.» είπε ο αρχηγός και του παρέδωσε την καραμπίνα του. «Άντε, γρήγορα γιατί πρέπει να εκτελέσουμε και τις υπόλοιπες.» Η Ρόζα, πάνω στον πανικό της δεν είχα καταλάβει ότι ήταν σχέδιο και ο Αλέξανδρος δεν της έκανε κανένα σινιάλο για να μην τον καταλάβουν. Έστρεψε το όπλο πάνω της...

«Αγάπη μου, μην το κάνεις αυτό.» προσπάθησε να φωνάξει η Ρόζα, βλέποντας τον Αλέξανδρο να τη σημαδεύει, μα ακούστηκε ίσα- ίσα η φωνή της. Κείνη τη στιγμή, ο Αλέξανδρος γύρισε το όπλο στον αρχηγό και πριν προλάβει αυτός να πει λέξη, τον σκότωσε.