စိုင္းမာန္ခ၏ အေဖမွာ ရပ္ေနရင္းျဖင့္ လမ္းေဘး၌
ထိုင္လၽွက္သားျဖစ္ေနသည့္ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေနေလသည္။စိုင္းမာန္ခ လက္သို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားစဥ္ သူ၏ မ်က္ႏွာမွာ သိသိသာသာကို ေဒါသထြက္ေနသည့္အရိပ္အေယာင္မ်ား ဖုံးလႊမ္းလာတာ ဒုတိယေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းသည့္ အၾကည့္မွာ ေနာင္ ဆီသို႔ ဦးတည္ေနေလ၏။
ထို႔ေနာက္ ေအးစက္စက္အၾကည့္၊အမိန႔္ဆန္သည့္ေလသံျဖင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလာပါေတာ့သည္။
"အဲ့ေနရာမွာ တစ္သက္လုံးထိုင္ဖို႔ စဥ္းစားေနတာလား!!ကားထဲခ်က္ခ်င္းဝင္စမ္း!"
စိုင္းမာန္ခကို မတ္တပ္ရပ္နိုင္ရန္ ကူတြဲေပးရင္း ကားအေနာက္
ခန္းထဲဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ၿခံထဲျပန္ဝင္လာသည့္
အခ်ိန္အထိ လမ္းေတာက္ေလၽွာက္တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ေနာင္မွာ ေသြးထြက္ေနသည့္ သူ႔လက္ကို မၾကာမၾကာ ကိုင္ၾကည့္ၿပီး
စစ္ေဆးျခင္းမွလြဲ၍ မည္သည့္စကားမွ စ မလာေပ။
သခင္ႀကီး၏အေနာက္မွ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ထဲလိုက္ဝင္လာၾကၿပီး ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူမွာ သူ႔လက္က ဒဏ္ရာကိုေတြ႕သြားၿပီး အနားသို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ ေသခ်ာစစ္ေဆးေနေလ၏။
"ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ!"
မ်က္ခုံးႏွစ္ခုကို တြန႔္ခ်ိဴးထားရင္း ေနာင္ကို အမိန႔္ဆန္ဆန္ျဖင့္ ေမးလိုက္ျခင္းေပ။သခင္ႀကီး၏ ေလသံေၾကာင့္ ေနာင္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ အနည္းငယ္တုန္သြားသည္ကိုလည္း စိုင္းမာန္ခ ျမင္လိုက္ေလသည္။
"ဦးစိုင္းစစ္ ရဲ့သားက ျပႆနာလာရွာရင္းရန္ျဖစ္တာ "
YOU ARE READING
If we meet again (ထပ်ဆုံဖြစ်ခဲ့ရင်)
Romance"နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်သာ ရှိလာခဲ့မယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့ အချစ်ရဆုံးလူပဲ ဖြစ်ချင်တယ်" ~နောင်~ "အချစ်ဆိုတာရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်မှ မဟုတ်ဘူး တစ်ခါတစ်လေ သူပျော်ရွှင်ဖို့ ကိုယ့်ဘက်က လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရတာကလည်း အချစ်ပဲ" ~သူစိမ်းတစ်ဦး~
