Suarez Empire Series 1: My Heaven In Hell

MHIH 22

Halos maramdaman ko ang pamimigat ng ulo ko dahil sa walang tigil na pag-iyak. Hindi ko lubos na maintindihan si Papa at ang ipinupunto niya pagdating kay Hellios.

How could he judge him just because he is a tatted man? He didn’t give him the chance to show how good he is as a person. Sa mismong harapan ko, hinusgahan niya ito.

“Chloe, kakain na tayo.” Boses iyon ni Mommy matapos niyang pumasok sa kwarto ko.

I pretended to be sleeping. Hindi sa nagmamatigas ako at kinakalaban ko sila pero masama talaga ang loob ko sa ginawa nila kay Hellios. Kahit saang anggulo tingnan, malayo iyon sa pakikipagkapwa-tao.

“I know you’re awake. I’m your mother and you can’t fool me.”

Under the white comforter, tears bursted out of my eyes. Humikbi ako, inakalang kayang pigilan pero wala akong nagawa nang marahas itong kumawala sa lalamunan ko.

I removed the comforter out of my body and faced my mother with swollen eyes and tear-stung cheeks. Bahagyang umawang ang labi ni Mommy pagkakita sa akin.

“My, I don’t understand. Bakit po kailangan bastusin ni Papa si Hellios? Bakit hindi mo man lang po siya pinigilan?” histerya ko.

Huminga nang malalim si Mommy at marahang naglakad palapit sa akin. She sat on the edge of the bed and stared at me.

“Just understand your father. He’s just worried about you—”

“What makes him worried about me? It’s not like Hellios is a bad guy.”

“Gaano katagal na kayong magkakilala? Sapat na ba para masabi mo na hindi siya masamang tao?”

Napailing ako, mas lalong bumuhos ang luha. “Mommy, hindi po basehan ang tagal ng pagkakakilanlan para masabing kilala mo na ang isang tao. Hellios is a good man. I know because I have proven it for so many times. Not because he had tattoos all over his body does mean that he’s bad. We should not judge a person based on how he looks!”

“Hindi mo pa rin masisisi ang Papa mo. Naabutan namin kayong naghahalikan sa kalsada. We believe that we didn’t raise you to act that way, Elizabeth. Yes, you are in the right age to be in a relationship with a man but don’t you think that you crossed past your boundaries? Sa tingin mo ay gawain iyan ng matinong babae?”

Mas lalong bumuhos ang luha sa mga pisngi ko. Pakiramdam ko ay hiyang-hiya ako na naabutan nila kami ni Hellios sa ganoong sitwasyon dahilan para pag-isipan nila nang hindi maganda iyong tao. Parehas namin ‘yong ginusto at hindi lang niya kasalanan.

“It’s not his fault, Mommy. Ginusto ko rin ‘yon at aakuin ko ang pagkakamali. But please… give him a chance to show himself. Mabait po na tao si Hellios. He came from a religious family—”

“We don’t care. What your father says always goes, Elizabeth. His words will always be the rules. Hanggang narito ka sa puder niya, hindi mo siya puwedeng suwayin. And don’t you ever think of eloping with that man. Matakot ka sa Diyos.”

Lumabas na si Mommy pagkatapos. Ni hindi ako binigyan ng pagkakataon na sagutin ang sinabi niyang ‘yon. Wala na akong nagawa kung hindi ang palipasin ang buong magdamag nang hindi umiiyak. I didn’t go out to join them for dinner. Dinalhan lang ako ni Raphael ng pagkain ngunit hindi rin naman kami nagkaroon ng pagkakataon na mag-usap.

Kinabukasan ay hindi pa rin ako lumabas ng kwarto. I spent my time doing rosary bracelets. Ganoon pa man, na kay Hellios ang isip ko.

Kumusta na kaya siya? Gustuhin ko man siya i-text o tawagan ay hindi naman maaari dahil wala akong cellphone. I just hope Hellios won’t dare to call me right now. Hindi magandang ideya lalo pa at nasa kina Papa ang cellphone ko.