The loverboy

10.

Lisa is nog steeds overstuur. Ik pak haar hand vast en we rennen samen het pad af. Na een kwartier kan ze niet meer, en we lopen. Af en toe kijk ik achterom of er nog iemand achter ons aan zit.
Is dit echt? Ben ik echt ontsnapt!?
De baby in mijn buik zit alsmaar te schoppen. Verkeerd moment nu.
Hij of zij is nu al 3 maanden oud.
Zo zit ik een beetje in gedachte. Ineens staat Lisa stil.
'Kijk!' En ze wijst naar voren.
Er staan 2 jongens ze lijken ergens naar op zoek te zijn.
We duiken het eerste beste bosje in. De jongens kopen dichterbij. Ze staan nog maar 1 meter van ons af.

'Heb je nog wat gehoord van die 2 ontsnapte meiden!' Vraagt de een.
'Nee, ze zijn ontsnapt maar niet meer gevonden' zegt de ander.
'Ze kunnen niet ver weg zijn'
En ze lopen weer verder.

'Ze zijn nog opzoek naar ons' Lisa kijkt me angstig aan.
'Ik breng je naar huis!' Zeg ik.
'Ik-ik heb geen huis... Nouja wel een huis, maar geen ouders' zegt ze en ze begint te huilen.
'Oh shit, sorry!' En ik geef haar een knuffel.

'Kom we gaan naar mijn huis, en dan vraag ik of je bij ons kan wonen.' Zeg ik.
'Dat kan ik echt niet aannemen!'
'Tuurlijk wel!'

We lopen de bosjes uit. Ik heb eigenlijk geen idee waar ik heen moet. Dus ik loop maar ergens heen.
Ik zie een bordje:
Eindhoven

'Helaas woon ik in Rotterdam, dus we kunnen niet lopend. Nouja dan maar liften...

We staan aan de kant van een drukke weg. Lisa kijkt of er mensen komen die ons willen halen. En ik probeer een auto te regelen, waarmee we kunnen liften.

Na een half uur wachten, zien we een vrouw van ongeveer 40 jaar. Ze stopt voor ons.
'Willen jullie meerijden?' Vraagt ze.
'Ja heel graag!' Antwoord ik.
'Oke stap maar in!' Zegt ze vrolijk.
Lisa en ik stappen samen in. We zitten naast elkaar.
'Waar moeten jullie heen?'
'Rotterdam, alstublieft'
'Straat?'
'Roodbosleede 32'

Ze stopt. We staan voor mijn huis! Ik zie dat Bas en het bloed is opgeruimd. Ik krijg weer rillingen.
Lisa is in slaapt gevallen.
'Lisa wakker worden, we zijn er!'
We stappen uit bedanken de vrouw. En we lopen naar binnen...