FuFu 7
ဒီေန႕က ႐ုံးပိတ္ရက္မလို႔ အိမ္ေတာ္မွာ မုန႔္ဟင္းခါးလုပ္စားၾကတယ္...
“ပိစိေလး လာလာ ကိုယ့္နားလာ”
အိမ္ေတာ္တခုလုံးက
သခင္ႀကီးခြန္းစိုင္းနဲ႕ လုလုေလးတို႔အေၾကာင္း
သိေနၾကပီမလို႔ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး
ေခြးစာစားေနၾကတာကလြဲရင္
အကုန္အဆင္ေျပတာမလို႔ ေခြးစာမစားရပါေစနဲ႕ဆုေတာင္းေလးဟာဆိုရင္ျဖင့္
ေနာင္ဘုရားပြင့္တာေတာင္ ဆုေတာင္းေလးမျပည့္ခဲ့ပါ....
သခင္ႀကီးနဲ႕လုလုေလးကလြဲရင္ အကုန္လုံးရဲ႕ရင္ထဲမွာ
ဒူးရင္းသီးမိုးမ်ား တၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ ႐ြာသြန္းေနတာကို
ကာယံကံရွင္ေတြကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမသိပါဘူး
“အ..ကိုကို လူေတြရွိတယ္ေလ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ”
လုလုေလးက ကိုကို႔ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ေနရင္း
“ပိစိေလးရာ ကိုယ္က ကိုယ့္အသက္ကေလးကလြဲရင္ က်န္တာ ရွိတယ္လို႔ကိုမထင္တာ”
ေသာ္တာ_........
ဧကရီေမ_.......
အိမ္ေတာ္ထိန္းနဲ႕ အေစခံမ်ား_.....အကုန္စြံ႕အ
ငါတို႔ကကိုယ္ေပ်ာက္မ်ားလား??
ေသာ္တာနဲ႕ဧကရီကေတာ့ နားအဝင္ဆိုးေသာ္လည္း
ခ်ိဳေနေသာအခါ....
“ကေလး အစပ္ေတြတအားမစားနဲ႕ င႐ုပ္သီးမႈန႔္ေလွ်ာ့ထည့္”
“ကိုကိုကလဲ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုတာ
စပ္မွ ခ်ဥ္မွ စားလို႔ေကာင္းတာဗ်...”
“ပိစိေလးရာ ကေလးဗိုက္နာရင္
ကိုကိုဖဲရင္နာရမွာ
ကေလးအစပ္ေတြစားပါပီရဲ႕
ကေလး အိမ္သာသြားတဲ့ခါ
ကေလးေလးရဲ႕ ႏွင္းဆီဖူးေလး ပူေနရင္
ကိုကိုအခါတရာေသတာထက္ဆိုးတယ္
အက္တာကေလးသိရဲ႕လား”
“ကိုကိုရာ ရွက္လိုက္တာ လူေတြရွိတယ္ေလ”
“ရွိရွိေပါ့ ပိစိေလးရဲ႕ သူတို႔က ပိစိေလးလို
ဂ႐ုစိုက္ခံဖို႔ ကံကိုပါမလာတဲ့သူေတြ
ဒါမ်ိဳးက ပိုင္ရွင္ရွိတဲ့ကေလးေလးကို နားလည္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး”
“ဟင္းးးသနားပါတယ္ေနာ သူတို႔တြက္
ကိုကို႔ၿခံရဲ႕တေနရာရာမွာ ငွက္ေပ်ာပင္ေလး
ႀကိဳစိုက္ေပးထားလိုက္ပါေနာကိုကို
YOU ARE READING
ဖူဂျီကြိုးသွယ်🌚(Short Story/ Completed)
Romanceစိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာ ဖြစ်သည် (Uni / Zg )
