MAHALLE 1.

🦅KRALİÇEM🦋

KARTAL KARACAHAN...
•
•
•Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı •unutmayın lütfen.
•
•
•

~Beklemek ve bekletmek ~

~Ecem~
🦅🍑💣🦋

Valizimi kapatarak kapının önüne koydum
benimle gelen adam valizi alarak aşağı indi,
Çantamı koluma takarak odadan çıktım.

Dün Kartal ile akşam yemeği yemiş ardından odaya çıkmıştık,
Tabi çağrı merkezi gibi durmadan çalan telefonu bizi yalnız bırakmamış gece yarısı gitmişti.

Dün ona evime geçeceğimi söylesem de cevap vermeyerek duymazdan gelmişti.

Henüz aynı evde yaşamak için erkendi,
Ah saçmalık kesinlikle değildi onunla kalmak huzur vericiydi.

Ama kalmam için bir şey söylememişti bende gideceğim diyip yerimde oturamazdım,kal dese kalırdım zaten.

Kartal Karacahan...yendiğim tek adam.

Merdivenlerden inerek salona kısa bir göz gezdirdim.

Bu evdeki yardımcıların hepsi erkekti,
Dün evde takım elbiseli bir adam koltukları süpürge yapıyordu.
Beyaz gömlek ve siyah pantolonu ile.

Adama bir ben dokunuyordum,hoşuma gidiyor muydu?
Kesinlikle gidiyordu.

Kapıyı çıkmam için açan adama göz ucu ile bakıp çıktım.

Her adımımda bir adam bir şeyler yapıyordu,
Sonunda bana yemeğimi kendileri yedirecek diye bekliyordum.

"Ece Yenge" Kapısı açık duran arabama binecekken ön kapıdan yanıma koşarak gelen adama bakarak durdum.
"Adım Ecem,Ece değil" diyerek anlayışla gülümsedim,
Yanlış biliyor olabilirdi.

Ellerinden geldiğince göz temasından kaçınıyorlardı,
"Abi aitlik ekini kullanmayın dedi" dudaklarım iki yana kıvrıldı,
"Neden benim adım bu sonuçta?"
"Senin adın bu olabilir ama sen,
bir tek benim Kraliçemsin"

Sol taraftan vurulan darbe ile kalbimde küçük bir erime yaşandı,
Yapma kuşum daha yeni vurulduk.

En son bir olay daha yaşarsak gideriz demiştik...

Ağır adımları karşımda son bulurken etrafımızdaki adamların geri çekilmesi ile birlikte yüzümdeki koca gülümseme ile Kartala yaklaştım.
"Siz adamlarınızın yanında böyle güzel konuşur muydunuz Kartal beycim"

Ceketinin yaka kısmı ile oynamaya başladığımda bir eli belimi diğer eli yüzümü sarmıştı,
"Senin olduğun yerde gözüm başkasını görmüyor adamları nasıl görsün?"
Kalbim duvardan duvara çarparken son nefeslerini vermek üzereydi.

"Sen böyle güzel şeyler söyleme kalbim dayanmaz"
Başını eğmesi ile bende başımı kaldırarak dudaklarıma yaklaşmasına izin verdim,
"Söyle o kalbine,bana dayansın ben tutarım onu"

Gözlerimiz dudaklarımızda takılı kalmıştı, nefeslerimiz birbirinde kayboluyordu yavaş yavaş.

Nefesi güzel adam...