MAHALLE 1.

🦅LALE🦋

Kartal Karacahan...
•
•
•Beğenmeyi ve satır aralarına yorum yapmayı •unutmayın lütfen.
•
•
•

~Bardağım da doludur ama içiyor puşt ömür~

~Ecem~
🦅😰🦋

Arkamı dönerek karşımda duran adama dikkatle baktım.

Bu adam,hastaneye gelen adamdı
'Damadın bir suçu yok canım kardeşim'
bu da ne demekti?
İşlevini yitiren beynim ile Kartala döndüm.

"Ne oluyor?" Gözlerini kaçırdı,Kartal benden ilk kez gözlerini kaçırdı.
"Kim bu adam Kartal?" Öne doğru attığım adım ile birlikte gözlerini yumarak derin bir soluk alıp gözlerime baktı
"Öz Abin.."

Anlamsız bakışlarımı yüzünden çekerek arkamı dönüp o adama baktım,
Gözlerindeki acı dolu bakışlarla tebessüm ediyordu.
"Ne saçmalıyorsunuz?!" Kartala dönerek söylediğim sözlerle gözlerinde gördüğüm kararlılıkla geriye doğru sendeledim...

"Senin ailen onlar değil...senin gerçek abin Arslan güzelim,
Sen burda doğmadın sen İstanbul'da doğdun Ecem
Sen hastanede para karşılığı kaçırıldın.."
"Kes sesini..Sus!!"

Göğsüne vurduğum elim canımı yaksa da o an farkında bile değildim
"Ne saçmalıyorsun sen delirdin mi!?"
"İnkar etmen bir şey değiştirmiyor!" Arkamdan yükselen ses ile ona döndüm
"Delirmişsiniz siz?"
Bana inat yanıma gelip bir kağıt uzattı.

"Senin ailen o orosupu çocukları değildi
senin gerçek ailen benim,
Doğduğun günün ertesi günü kayboldun sen
kimse bulamadı seni kamera kayıtlarını tekrar tekrar izlemiş babam ama yoktun,Sen o gece bizden alındın!"
"Arslan sakin ol!" karşımdaki sinirli adamı uyaran Kartal ile ortamızda duran kağıdı elinden aldım.

Titreyen ellerimi umursamadan hızlıca açmaya çalıştım,
Başlığı okumak bile benim için büyük bir darbeydi.
Dna testiydi.
Gül denilen bir kadın ile uyuşmuştu.

Açıklama kısmında defalarca dolaşan gözlerimi yumarak elimi indirdim.

Benden saklanılan şeyin böyle büyük bir yük olduğunu hayal etmemiştim.

"Susma..bir şey söyle" yanağıma dokunan el ile geri çekildim
"Dokunma bana!" gözlerimin içine bakan gözleri Kartala döndüğünde elimdeki kağıdı yere atarak bende Kartala döndüm.
"Ne zaman öğrendin?" Sorum ile uzun bir süre gözlerime bakarak sustu.
"Cevap ver Kartal ne zaman öğrendin!?"

"Benden kaçıp buraya geldiğinde.." kalbim nasıl bu kadar acıyordu,canım neden bu kadar yanıyordu.
Yıllarca yaşadığım şiddettin sebebi miydi yoksa tüm bunları doğduğum için yaşamam mıydı?.

"Emin olmadan söyleyemezdim ortada bir kanıt yokken yapamazdım şüphelerle çıktığım yolda gerçek aileni bulmak hesaba kattığım bir şey değildi.."
Yanağımdan akan yaşlara kayan gözleri ile sözlerini yarım bırakmıştı.

"Yavrum.." saçlarımı okşamak için elini kaldırması ile suçsuz olduğunu bile bile başkalarına yapamadığımı ona yaptım.
Onun için fiziksel acıdan çok ruhen canını yakan Tokat ile gözlerini yumarak elini indirdi.

Başını kaldırmasıyla yüzüne bakmadan arkamı dönerek adamın yanından geçip yolda bekleyen Fatih'e ilerledim.
"Ecem!"
"Nereye gidiyor durdur onu!?"