Challenge

457 24 624
                                    

It was a beautiful morning. Pale sunlight filtered through the windows. I gently brushed aside my bed curtains and climbed out. But it wasn't just the morning which was beautiful, it was my heart which was bubbling with happiness. Brushing the daisies softly with my hands, I went into my balcony.

Hawaa ke jhonke aaj mausamo se rooth gaye
gulon ki shokhiyan jo bhawre aake loot gaye
badal rahi hai aaj zindagi ki chaal zaraa
isi bahaane kyun na main bhi dil ka haal zaraa
sawaar loon... sawaar loon...
sawaar loon haye sawaar loon....

That moment I thought I saw a glimpse of Randheer walking down towards our house. Without even seeing properly, I dashed down the stairs. I could hear Jijaji's voice down there. So I slowed down and first peeped.

Randheer had just entered the house when Jijaji stopped him, 'Kya janaab ! Subah subah yahaan kahan ?'
Randheer asked, 'Tum taiyaar ho itni subah subah ?'

'Haan ab Daftar jaana hai bhai. Usse pehle ghar jaana hai. Par baat mat palat. Tujhe to abhi daftar nahi jaana ! Tu itni subah subah yahan kyun ?!', Jijaji asked with crossed-arms. Vashma kya kam thi jo ab ye bhi shaamil ho gaye ?!
Randheer promptly said, 'Darasal vo chali jaati na coll..eg..e', then stopped midway, realizing what he had said. I slapped my hand on my forehead.
'Haan toh ?', Jijaji asked.
'Mera kehne ka matlab hai main Amrit se ek kitab lene aaya tha'. I heaved a sigh a relief.
'Acha !?', Jijaji asked with raised eyebrows. 'Kaunsi kitaab, main bhi to sunu !'
'Amrit ko pata hai kaunsi kitaab', he started to come in. 'Main unhi se le lunga'
Jijaji stopped and pulled him back. 'Arey par tujhe jo kitaab leni hai usse, vo uske paas honi bhi to chaahiye. Naam to bata kitaab ka !'
Slightly irritated, Randheer said, 'Par tujhe kaise pata hoga unke paas vo kitaab hai ki nahi ! Unki book-shelf mein to kitni kitaabe hai !'
'Aur us book-shelf ki ek chauthaayi kitaabein maine use di hai aur baaki ki humne saath mein khareedi hai', Jijaji said matter-of-factly. 'Ab aap kitaab ka naam bataenge ?' I made a face.
Tongue-tied Randheer thought for a while and said, 'Nirmala'. Relieved, I smiled.
Jijaji exclaimed, 'Arey vo to pichle mahine hi maine li thi Amrit se.' I widened my eyes in confusion. 'Mere hi ghar par hai. Main kal lete aunga. Ab tu ghar jaa', He said and tried to turn Randheer around and push him out.
'Mujhe ek aur kitaab bhi leni thi', freeing himself from Jijaji's hold. ' "Volga se Ganga". Aur mujhe pata hai ye hai Amrit ke paas. Maine dekhi thi.', he said confidently. I smiled victoriously.
Jijaji said sounding uninterested, 'Arey par vo kitaab acchi nahi hai.'
Randheer said, 'Vo hum tay karlein padhne ke baad ?!'
Jijaji shrugged.

'Oye hoye hoye hoye hoye !' Issi ki kami thi bas !
Vashma appeared at the door. 'Aaj subah subah yahan ?', she asked with a mischievous smile.
'Janaab 'Kitaab' lene aaye hai Amrit se', Jijaji replied with a smirk.
'Oh to aap kitaab lene aaye hai !', she said in a matter-of-factly tone. 'Waise kitaab lene to aap Neero Bhaiya ko bhej dete ?', she said simply. I glowered at her.
'Arey haan Randheer', Jijaji too joined in. 'Itni subah subah tujhe uthke, taiyaar hoke aane ki kya zaroorat thi ! Neero bhaiya hi le jaate kitaab toh !'
Randheer clarified, 'Kitaab ka naam zaraa mushkil hai, Neero Bhaiya ko samajh nahi aaya'
'Par abhi toh tune kaha ki Amrit ko pata thi ki tujhe kaunsi kitaab chahiye !'
Vashma replied, 'Jijaji samjh jaaiye na ! Inhe kitaab nahi kitaab waali chaahiye !', and both of them burst out laughing. Randheer and I had already gone crimson. Can someone please drive both of them away from sometime?!

Just then Radha Chachi, oh sorry - Jiji came in from the kitchen, 'Oh ji Damaadji nu kyun sataa rahe ho tussi ?!' Oh atleast someone was taking his side!
Jijaji turned to her, 'Channa, main to bas-'
She complained, 'Vyaah to pehle tussi vi te mainu milan aaunde si ! Us samae Amrit ne tuhaanu cheria si ?'
Jijaji defended himself, 'Tuhaanu pata nahi ji, Amrit te Vashma ne mainu kinna cheria si !'
'Hein Sacchi ?! ', she asked with surprise. 'Oh ji to fir mainu koi dikkat nahi ji. Chhedo chhedo ! Khoob chhedo ! Main bhi chhedungi par usto pehle thoda kaam karlu ji ! Hein ! Main hune aayi !', she rambled and cheerfully went back into the kitchen.

Sach hote KhwaabWhere stories live. Discover now