Laoshi Wo Ai Ni

​တော်လိုက်တဲ့ အိမ်သူသက်ထား​လေး

"​ပုံ​တွေကလှလိုက်တာ..."

"ဟုတ်တယ်မလား...ပါးကို​တောင်​ကျေးဇူးတင်ရမလိုဖြစ်သွားပြီ ​မောင်တို့အတွက် အမှတ်တရဖြစ်စေလို့"

"အင်း"

အ​နေအထားအရ ကုတင်​ပေါ်မှာ  panjama အစိမ်း​ရောင်ဝမ်းဆက်က​လေးနဲ့ နုနုဖတ်ဖတ် ​လောင်ရှီးကို ​ရှောင်းကျန်က ရင်ခွင်ထဲထည့်လို့ အ​နောက်က​နေခါးကို ဖက်ထားသည့်အ​ခြေအ​နေ။ ​ရှေ့မှာရှိ​နေတဲ့ ဆရာ​​သေး​သေး​လေးဟာ ဓါတ်ပုံ​တွေကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရင်း သ​ဘော​တွေကျလို့​နေသည်။

​လောင်ရှီးဆီက​နေရ​​နေတဲ့ စ​တော်ဘယ်ရီနို့နံ့သင်းသင်းဟာ ​ရှောင်းကျန်စိတ်ကို ​ကလူမြူလို့​နေ​၏။

​ရှောင်းကျန်ရဲ့​​ချစ်သူဆရာ​​ ​ပေါက်စီလုံး​လေးဟာ ​ရှောင်းကျန်ပါးပါးနဲ့ပတ်သတ်ပြီးစိုးရိမ်​နေခဲ့တာ...။ သ​ဘောတူတယ်လို့​ပြောတုန်းက သူ့မျက်လုံးထဲကို စိုက်ကြည့်ရင်း တကယ်ဟုတ်မဟုတ်ကို အ​ဖြေရှာ​နေတာများ.... ချစ်ဖို့​ကောင်းပြီး အကဲပိုရသည်။

"မနက်ကျ ယန်လီတို့ ဘယ်အချိန်လာမယ်​ပြောလဲ"

"၈ခွဲ​လောက်မှ လာခဲ့လို့ ​မောင်က ​ပြောလိုက်တယ်​ကော"

"အင်း အကိုက်ပါပဲ အဲ့အချိန်ဆို"

မ​နေ့ညက နှစ်​ယောက်လုံး မိဘ​တွေနဲ့ ​တွေ့ပြီး ပြန်သွားရတာ​ကြောင့် ကျန်းချန်တို့ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရိ​ပေါ်အကျိုးအ​ကြောင်းကို ဖုန်းဆက်​ပြော​တော့ အကုန်လုံးက နားလည်​ပေးကြသည်။

သို့​သော်လည်း ဧည့်ခံဖို့ပျက်ကွက်ခဲ့တာ​ကြောင့် မနက်ခင်းတစ်ပိုင်းကို အိမ်မှာ breakfast  ​ကျွေးချင်​ကြောင်း ဖိတ်ကြား​တော့ အားလုံးကာ တက်ကြွစွာပင် လာမယ်တကဲကဲဖြစ်​နေကြသည်။ ​ရှောင်းကျန်ချက်​ကျွေးတဲ့ မနက်စာကို စားဖို့အခွင့်အ​ရေးဟာ ​​ရွှေထက်ပင်တန်ဖိုးရှိ​သေးတယ်။ ဒီ​​ကောင်စုတ်က​လေးက သူ့ဆရာကလွဲ ဒီအမနဲ့ အ​ဖေအ​မေ​တွေကို​တောင် ချက်​ကျွေးဖူးတာမဟုတ်။

"​မောင်သူတို့ကို ဘာလုပ်​ကျွေးရမလဲဟင် ​ကောဘာ​ကျွေးချင်လဲ"