Kalp Hırsızı

KH -22-

"Peki bu?"  dedi çerçeveyi eline alarak.

"Geçen yıl Asya ile katıldığımız yaz kampı" tebessüm ederek yerine bıraktı resmi.Derin bir nefes vererek yeniden eve göz gezdirdim.Babam gitmişti.Arama zahmetinde bile bulunmadığından bende gitme kararımdan vazgeçtiğimi bildirmemiştim ona.

"Geç oluyor" dedim sıkıntıyla. "Gitsen iyi olacak."

"Beni kovuyor musun?" Gamzelerini belirginleştiren bir gülümsemeyle kurduğu cümle, söylediklerimden pişman olmamı sağlamıştı.Ama gitmesi onun iyiliği içindi.Yoksa bana kalsa, bütün kapıları kitleyip gitmesini engellerdim.

"İstediğin kadar şirinleşebilirsin.Yinede gitmen gerek." Sağ elini cebinden çıkarıp, koltuğa bıraktığı ceketini üstüne geçirdi.

"İyi geceler,güzellik."

Koltuktan kalkıp kapıya yöneldim. "İyi geceler." 

... ... ... ... ... 

"Günaydın" Kafamda yankılanan ses uykumun uçup gitmesine sebep olurken, bunu sağlayan kişiye karşı kızgınlığım tavan yapmıştı.Uykumun bölünmesinden nefret ediyordum.Sanki evren uyuyabilmemi sağlamamak için elinden geleni yapıyordu.

"Günaydın mı?" dedim üstümdeki örtü ile boğuşurken "Sabahın 8'inde beni kaldırıyorsun.Sence gün nasıl aydın olabilir!"

Dolabımın karşısına geçerek günlük birşeyler aramaya koyuldum.Bu sırada Asya'nın oflamaları da kulağıma ulaşıyordu.

"Yine ne oldu?" 

"Yok birşey"  

"Birşey olmasa böyle oflanıp durur musun?" Yanına oturduğumda halıya bakmayı kesip bana çevirdi bakışlarını. "Gerçekten yok birşey.Sıkıldım sadece"

"Alışverişe gitmek sıkıntını giderebilir."

"Buldum" dedi koltukta doğrularak "Alışverişe gideceğim" Gözlerimi devirerek yeniden dolabıma yöneldim. "Sende gelmeye ne dersin?" 

"Hayır.Evde kalmayı tercih ederim." Omuz silkip,beni öperek odadan çıktı.

Çağan Amca için üzülüyordum.Gerçekten.Her ay Asya'nın alışveriş faturalarıyla karşı karşıya gelmek kolay olmasa gerek.

Filmlerin bulunduğu rafa giderek rastgele bir film seçtim.Evdeki vakitlerimi bu şekilde geçirebilirdim.Sıkıcı insan kalabalığına girmekten kat be kat daha iyi bir fikirdi.

Filmin en heyecanlı dakikalarında ve benimde kendimi fazlaca kaptırdığım anda, odamın açılan penceresi küçük sesli bir çığlığa sebep olmuştu.

"S-sen, buraya nasıl çıktın?"

"Kolay olmadı." dedi içeriye girerken "Ama başardım" Kısık sesli bir kahkaha atarken bende kalkmıştım uzandığım yataktan. "Babam burada olduğunu öğrenirse- " 

"Bilmediği sürece bir sorun yok" Yine gamzeleri gün yüzüne çıkmıştı. "Ne izliyorsun?" Ceketini çıkarıp rastgele koltuğa bıraktı.

"Notting Hill"

"Güzel seçim."

... ... ... ... ... ...

"Hazırlan.Seni bir yere götüreceğim"

"Evde kals-" Gözlerini kısarak attığı bakış hazınlanmamı zorunlu kılıyordu.

"Peki.İzninle" Pencereyi işaret ettiğimde,başını sallayıp ceketini alarak geldiği yerden çıktı.Eğer ki babam evde ise birde ondan izin almam gerekiyordu.Zorlu olacaktı ama başarabilirdim.