Chain Hearts To Infinity ( CAMPUS SERIES #1)

Chapter 19

After 5 minutes bago pa muling nag ilaw ang phone ko.  Maya maya pa ay sunod sunod ang pagpasok ng mga text mula kay Carri, Connor kay Tita at kay Kuya Collen. Kong babasahin halos iisa lang ang nilalaman ng text at hinahanap na kong nasaang parte ako ng mundo.

I was about to reply na okay na ako ng biglang mayroong tumawag at nakita ko ang name ni Carri. Fuck!! Get ready Nam yari ka talaga dito.

"Ohh" casual lang na sagot as if hindi nila ako hinanap kanina.

"Putangina mo Namarra!! Kanina pa kami hagilap ng hagilap sayo dika namin matagpuan!!! Ilang beses kang tinawagan hindi ka naman matawagan.  Kaya sa sobrang pag-alala ay dalawang beses pa kami bumalik sa university kahit ang lakas lakas na ng ulan!!" Just like what I have expected halos ay wala ngang preno ang pagkasesermon nito saakin.

I chuckled a little bit before I bite my lip para pigilan na maylumabas na halinghing mula sa bibig ko. Baka kasi instead tumigil na ay lalong pa itong magalit.  Ibang klase kasi naman talaga to si Carri pag alalahanin nagiging nanay ang timbre ng boses mayroon pang incident na bigla ka nalang kukurutin or babatukan dahil sa inis.

Saglit akong huminga ng malalim upang pakalmahin ang aking sarili bago sumagot sa tanong niya " I was in the library dahil yon yung schedule ko today, I already received your message and I was about to reply ng biglang magshutdown yong phone ko"

"Bakit ngayon kalang natawagan?

"kasi nga bago lang rin ako nakauwe dahil sa ang hirap makasakay diyos ko!!"  Ubos pasensya kong sagot ng maalala ang situation ko kanina.

"Ta paano ka nakauwe??" Hindi parin mapigilang tanong nito saakin.

Nagdadalawang isip tuloy akong sasabihin ko ang tungkol kay Salliva na hanggang ngayon ay nasa ibaba parin  ito.
Oo nga, ano na kaya ang ginagawa ng mokong naiyon?? Nagpalit na kaya iyon?? Sayang sana di ako umalis para nakita ko manlang kong may abs o wala.

Agad ko namang winaske ang ideyang iniisip ko. Pati ba naman yon naglalaro narin sa utak ko, minsan diko na talaga maintindihan ang nararamdaman ko. Pagmagkalapit kami halos kabado ako at hindi ako makahinga, lalo na pagnakikita kong pinagmamasdan niya ako or sinusulyapan man lang. Kong hindi naman sa ganong tagpo ay kong ano ano ang nagsasagi  saaking isip.

"Namarra nakikinig ka ba?? Kanina pa ako nagsasalita pero para kang response, Anolutang ka nanaman ba dyan?!!" Damn it talaga!  ano ba ito?, kailan pa ako nagpantasya sa gagong iyon?? kaya pati ang focus ko ay nawawala sa tamang wisyo. Nagsimula lang talaga ito noong nakilala ko yon parang siraulo narin ako.

Halos kalahating oras pa ang sermon ni Carri, usually pagkaganon ay binababaan ko nalang ng tawag para manahimikna at tumigil. Ngunit sa kagustohan ko pang maniliti saaking silid ay hinayaan ko nalang siyang magsalita ng magsalita. Habang ang cellphone ko ay iniwan kong nakaloudspeaker at tumunganga sa kesame at nag iisip.

Until now I am still wondering kong bakit ganito yung mga nararamdaman ko. Hindi ko naman maconclude na gusto ko talaga siya because his not even my type plus The fact na malandi siya at ubod ng arrogante dahil sa lakas ng loob niyang bulyawan ako. At first ngit-ngit pa ako sa galit pagka ginagawa niya iyon, dahil diko matanggap na basta niya nalang akong sisigawan not until nasanay nalang ako but never akong pumayag na ganon lang kaya lumalaban ako ang ending nagsisigawan na kami pareho.

Nang makaramdam ako ng gutom ay napagdesisyonan kong bumababa nalang dahil hindi ko na talaga matiis.  Uunahin ko pa ba ang pride ko kesa sa laman ng sikmura ko? Aba Syempre hindi, dibale ng wala kaming imikan basta ako kakain ako.

Pagkababa ko sa sala ay naabutan kong nakahilata na ito sa couch at nakita kong suot niya narin ang mga lumang damit ni Nathan na binigay ko sakanya kanina lang. Tamo lang, siraulo talaga kanina ang arte-arte pa,  tapos tatangapin din naman pala hayys nakakasira siya ng ganda.