FANTASME

[15: "Birbirimizi sevmek istiyorsak..."]

MERHABALAR AM*INA K*OYAYIM

Ozlediniz mi beni

ben sizi hic ozlemedim

saka saka

biliyorum unuttunuz fici aslinda ozet koyacaktim ama usendim

Fantasme yazmayi cok ozledim btw ama 5 bolum kaldi finale... Biticek bu da yakinda... Hem de 1 sene oldu neredeyse yayimlayali (19 ocak)

keyfiniz nasil hayatiniz nasil gidiyor

beni sorarsaniz da sormayin haftada toplam 12 falan saat uyuyorum

dersleriniz nasi karneniz takdir mi tesekkur mu iftihar belgesi mi belge alamadiysaniz da siktir edin yani nolcak 2. donem duzeltirsiniz duzeltemezseniz de caniniz sagolsun

beni sorarsaniz size kendimi soyle aciklayayim, sinavdan once kitap yuzu bile acmayip sinavdan yuksek alan arkadasiniz falan var mi bilmiyorum ama ben bu tiplemeyim iste

neyse bolum sonuna fantasme'nin nasil ortaya ciktigi ile ilgili ssler koydum duygulanalim diye

1 de jungkook size napti amina koyim sakin olsaniza cocuga karsi Taehyung'u aldatmis gibi tepki veriyosunuz az durun 1 taehyung zaten surundurmek isterse surundurur onu aaa ne meraklisiniz insanlara sovmeye

pamuk eller yorumlara cunku fazla uzatmadan kalan 5 bolumu atip final yapmak istiyorum ki bilginize 17. bolum smut tsklr

iyi okumalar

maviliyorum sizi

miyav

"Gerçekten buna daha ne kadar devam edeceksin?" Diye soran Jungkook'a karşı gözlerimi ondan başka bir yana çevirdim. "Bilmiyorum." Dedim sonra, okuldan yeni gelmiştim ve akşam yemeği için önüme aldığım şeylerden -ki bunların hiçbiri akşam yemeğinde yenecek şeyler değildi- biri olan çikolatanın dibinde kalmış azıcık kremayı almaya çalışıyordum. "Taehyung." Dedi tekrar dikkatimi çekmek için, bizim evimizde yemek olmadığı için Lisa'yla birlikte onlara gelmiştim ama onlarda da yiyecek kalmamıştı. Bu yüzden elime ne gelirse almıştım işte. 

Ve gelir gelmez henüz dün barışmış olduğum bu piç yanımda bitivermiş, benimle sohbet etmeye çalışmıştı. İlişkimizin nasıl bir aşamada olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu şu anda ve onu affedememiştim henüz. Muhtemelen bu biraz zaman alacaktı. Aslında, neden bu kadar kırgın olduğumu ben de anlamıyordum. Belki de ettiğimiz kavgadan dolayıydı, yemek olayına bu kadar uzun süre kırgın kalacak biri değildim ben. Ne olmuş yani aramızda henüz adı bile konmamış bir şeyler varken dünyalar güzeli bir kadınla yemeğe çıktıysa? Bunun tamamen yanlış anlaşılma olduğunu anlamıştım zaten ki Rosè yeterince açıkklamıştı.

Yine de sinirliydim işte. 

Elimdeki çatalı çenemi tutan eline batırdığımda acıyla tıslayarak geri çekilmişti. "Nefret ediyorum senden." Diye fısıldadım sonra öfkemi ona yansıtmak için gözlerimi kısarak. Ona olan bakışlarım yüzünü güldürürken yeniden uzanıp pembe tutamlarımı karıştırdı. "Saçların akmış biraz." Konuşurken bir yandan okşuyordu saçlarımı. "Acaba bu sefer komple pembe mi boyatsan?"

"Sana ne be." Şeklinde çıkışırken elini ittirdim, "Ne renk istersem onu yaparım." derken ise artık çikolatanın bittiğini kabullenmiş bir şekilde kavanozu uzağa ittirdim. Lanet Nutella paketlerini neden daha büyük yapmıyorlardı anlamıyordum. Ya da belki biz kovayla alabilirdik sonuçta zengindik. Zengin olmama rağmen hiç zengin hissetmiyordum çünkü evimde yemek yoktu. Ve eğer evinizde yemek yoksa aç kalırdınız. Hani zenginler asla aç kalmazdı?