Valēre

Chapter 17

Chapter 17

NAHA

I immediately get inside the classroom when we got there. And guess what? Sylvia's deadly ferocious irritating eyes are glaring at me. Kung pwede lang siguro akong mamatay sa titig niyang iyan, baka ilang beses na akong nailibing.

Ned just smiled at me trying to suppress his real character. Nakipag-apir naman ako kay Relia pagdaan ko sa desk nito. Alam naman kasi nitong nasa infirmary ako kanina. I've encountered her in the cafeteria when I bought foods earlier.

"Uy! Magkasama na naman sila." I heard Elvin saying to his friend.

Tinaasan ko ito ng kilay nang tumingin sakin.

"My mouth is sealed, girl." Nag-akto pa itong isini-zipper ang bibig niya. Baklush talaga ang loka.

Nakangiting umiling nalang ako at umupo sa silya ko. Maya-maya ay lumapit si Pharo at pumunta sa may gilid ko.

"What happened? Bakit hindi ka naka-attend ng morning class?" Tanong ni Pharo.

"Ahm, may aksidente lang kaya hindi ako nakapasok kanina. Excuse naman kami eh." Sagot ko rito.

He boyishly smiled at me. "Ah, ganun ba? I'm just worried. Glad that you're okay. Akala ko kung ano ng nangyari eh."

"Thanks for worrying. Marami bang kailangang kopyahin?"

"No, konti lang. I can lend my notes. Wait, kuni—"

Hinawakan ko ito para pigilan. "Wag na. Thank you though." Nakangiting saad ko. Binitawan ko  agad ito nang napatingin siya sa kamay namin.

"Okay, just let me know. I w—"

"Just go back to your seat. Ang ingay mo." Singit ni Luan kaya napatingin kami rito. Sheez, ito talagang lalaking 'to. Basta lang may mareklamo.

"Pharo, salamat talaga. Okay lang ako." I sid with assurance. Napahinga ako nang maluwag pagbalik nito sa upuan niya.

I look at Luan and rolled my eyes on him. Ang harsh niya ah. Kitang ang bait ng tao eh.

"What now?"

"What now? What now ka diyan. Sipain kita gusto mo? May period ka yata eh."

"Only girls have that. Aren't you the one who's always grumpy, especially towards me?" He said in a matter of a fact tone.

"Ikaw may kasalanan, hindi ako. Sa iniinis mo ako palagi eh. Sino bang hindi magsusungit?" Sagot ko at humalukipkip. Sa araw-araw ba naman ay inaasar saka pinipilosopo niya ako.

"I guess I'm the only one who's great enough to make you upset eh." Masayang sabi niyo kaya napabuntong-hininga nalang ako. Ansaya niya pa sa sinabi niya. Iba talaga isip niya eh noh.

"Talagang-talaga. Proud ka pa niyan?" I arched my brow and faced in front.

"Of course." He smirked. Ipinatong nito ang ulo niya sa braso nitong nasa mesa. Bakas pa rin ang pagngiti niya habang nakapikit. Psh, he's making fun of me.

Out of boredom, I took out my phone. Dumaan na naman sa wall ko ang group na fan na fan si Professor Armani. Jeez, ma-check nga ulit.