Chapter 28

29 7 6
                                    

Chapter 28

LUAN


"Ano ba? Ibaba mo ako!" inis na sigaw ni Naha at pinaghahampas ako sa dibdib. She even have the guts to shout at me after I saved her from falling on the floor earlier. Tsk, this lady.

I didn't complain since hindi naman ganoon kalakas ang hampas niya. Wala nga itong kapwersa-pwersa eh. Amazona pa rin kahit nilalagnat na. Kakaiba talaga siya.

"Don't f*cking move or else I'll throw you out of the window," I warned her while wearing a serious expression.

Her reaction is priceless but I was stunned when she suddenly hugged my neck. Para itong bata na takot mahulog. Glad that she's just hugging my neck lightly, kung hindi baka nasakal na ako.

Napakurap-kurap pa ako habang nakatitig sa kaniya pero mas nagitla ako sa salitang lumabas mula sa bibig niya.

"O-Okay, tatahimik na ako. Ang bad mo talaga, kamahalan," she pouted. Hindi naman ako makapaniwala habang binabasa ang ekspresyon niya. "Kung hindi lang talaga.. masama ang pakiramdam ko, maybe I have already shot your pet," she chuckled scarily then buried her head on my chest.

Wala sa oras akong napalunok ng laway at nanlalaki ang mga matang napatitig sa dalagang buhat-buhat ko ngayon.

Am I hearing things? Or..

"V-Valēre," mahina kong tawag sa codename ng kamakailan lang na kasama kong agent sa mission.

"Oh? Ano na naman?" she weakly responded while alternately opening and shutting her eyes.

"You're Valēre."

She nods at me. My mouth hanged open as I stare at her face. That's the f*cking reason! The reason why I'm experiencing those weird  feelings when I'm with Valēre. It's all because—all this time, she's Nahara. Naha and Valēre were the same person.

Tsk, she fooled me.

"A-Ahh!"

"Naha, are you okay? What's the matter?" I asked worriedly. Mas nag-aalala ako nang tila naiiyak na tumingin sa'kin si Naha. Did I do something wrong?

"I-Iyong sugat ko. L*che ka talaga kahit kailan!" she cried and pinched my chest.

I grimaced and winced in pain silently because her nails are almost digging on my skin. Napatingin naman ako sa bandang balikat niya at nakitang may kaunting dugo sa damit niya. She really is her.

"Sorry, okay. Sorry," I said that made her stopped crying and pinching me. 

Salamat naman. Sh*t! Those nails really hurts.

Bahagyang napataas ang kilay ko dahil nakatingin ito sa'kin.

Hindi naman ito nagsalita at nakatitig lang sa'kin kaya maingat ko itong inilapag sa kama niya dahil baka kurutin na naman ako. Tsk, masakit pa naman ang kuko niya.

Now, what? Hindi pa rin kasi siya bumibitaw sa leeg ko kaya napaupo na lang ako sa gilid ng kama.

"Naha, bitaw na. Where's your thermometer? We need to check yo—"

"Ulitin mo iyong sinabi mo kanina," nakangiwi pa ito, marahil sa kumikirot pa rin ang sugat niya.

My forehead puckered because I can't understand what she's saying. I gently hold her and said, "Lie down, Naha."

I let out a sigh when she just shook her head like a stubborn little girl. Binitawan ko na lang ito baka masagi ko pa ang sugat niya, tiyak na malalagot talaga ako.

ValēreOnde histórias criam vida. Descubra agora