Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabaya bindiğimizde herşey normalmiş gibi davranmaya çalıştım. Araba durduğunda restorana gelmiştik. Restora girdiğimiz de hiç kimse yoktu çalışan kadınlar hariç.
"Beğendin mi?"
"Evet. Neden boş?"
"Senin mükemmel yüzüne, fiziğine bakmalarına izin vermezdim" susup önüme baktım.
Yemek yedikten sonra tatlı yemeye başladım, o istemedi.
"Sahra ne zaman o mükemmel sesinle şarkı söyleyeceksin?" şarkı söylemeyi çok severdim ama onun yanında istemiyordum.
"Bilmem daha sonra belki"
"Sahra orkestra getirtirdim hadi kalk söyle." el mecbur kalktığımda orkestra'nın yanına gidip hangi şarkı olucak diye söyledim onlarda da varmış zaten.
Boş Bardak Fettah Can'ın şarkısı
Bugün senle, konuşmak değil niyetim Galiba artık yapamıyorum Sürsün isterdim, kendimi kandırarak Yalanla yüz göz olamıyorum Her insan, bazen şaşar Kendi, sınırlarını aşar Sen ne? söylersen söyle Boş bardak bir gün taşar Başka bir şehirde karşılaşırmışız Dostça ayrılalım belki selamlaşırız Birimiz tek, birimiz çiftsek eğer İşte o zaman konuşmadan uzaklaşırız.
Şarkı bittiğinde Mert'in yanına gittim.
"Seni bırakmayacağım." bu yolun sonu ne olucaktı çok merak ediyorum.
Tatlımı da yedikten sonra biraz konuştuk ve kalktık başka süprizi varmış.
Arabaya bindiğimizde uçurumun kenarına geldik. Elimden tutup bi köşe yapmıştı oraya oturduk yıldızlara bakarken, şaşırdım onun böyle yerlerini bildiğine çok kaba adama benziyordu sanırım bir şans gerçekten vermeliydim.
"Çok güzel" dediğimde
"Sende benim gözümde bu kadar güzelsin" utanmıştım gülümseyerek ona baktığımda, bana yaklaştı nefeslerimiz birbirine karışırken dudağımı öpücekti.
Geri çekilip "Olmaz"
"Neden Sahra? Seni istiyorum."
"Mert benimde zamana ihtiyaçım var" anlayışla karşılamıştı.
