_______________ Yine kabüs gördüm. Kaan'ın cenazesi oluyordu. Bu na dayanamıyordum. Kaan benim yüzümden kayıp belki Mert Kaan'ı tutuyordur ama öyle olsa bana ulaşırdı. Nerdesin Kaan sensiz kötüyüm.
Odaya bi kadın ve Fatih girdiğinde. Fatih'e baktım.
Fatih: "Sahra bu Manolya hanım. psikiyatrist." ben deli miyim? Fatih'e baktım.
Sahra: "Çıkın dışarı kimseyi görmek istemiyorum. Yalnız bırakın beni."
_____________________________ Manolya: "Fatih bey siz çıkın." Fatih çıktığında.
Sahra: "Beni duymadınız mı İSTEMİYIRUM KİMSEYİ GÖRMEK ÇIK." diye bağırdığımda sadece tebessüm ediyordu.
Manolya: "Bilmiyorsunuz sanırım ne kadar bağırıyorsanız bebeğinize o kadar zarar veriyorsunuz. O size emenat. Öyle değil mi?" Haklıydı Kaan'dan bir emenatti. Bizim bebeğimizdi. Doğru değildi yaptığım zarar veriyordum çocuğuma.
Sahra: "Haklısınız."
Manolya: "Kaç yaşındasınız?"
Sahra: "18"
Manolya: "Daha çok gençsiniz. Okuyor musunuz?"
Sahra: "12 sınıfı birinciyle bitirdim üniversite sınavına giremedim."
Sahra: "Mert mi? İlk başta kötü zincirlemişti beni sonra onun istediği gibi oldum. İyi davranıyordu. Sonra davete gittik orda Kaan'la tanıştık. Mert zorla evlenecekti benle Kaan kurtardı."
Manolya: "Sonra noldu?"
Sahra: "Kaan'la çok iyi anlaştık. Sözleşmeli evlilik yapacaktık ama sonra gerçek oldu herşey. O beni seviyor ben onu. Düğün günümüzde vuruldu." ağlıyordum Manolya hanım yanıma geldiğinde sarıldı anne şefkati gibi.
Manolya: "Bak senin sevdiğin adamdan bir çocuğun olucak. Çocuğun için yaşa. Çok zor bu yaşadıkların hem de bu yaşta, ama sen de istemezdin dimi? Burda senin suçun yok."
Sahra: "Çok özledim biliyor musun? Her şeyini, her şeyini çok özledim. Gülüşünü yakından görmeyi çok özledim. Gözlerini benim için parladığını, görmeyi çok özledim. Bana sarılmasını çok özledim. Sarıldığında kokusunu içime çekmeyi çok özledim. Kafamı kaldırdığımda gülerek beni izlediğini görmeyi çok özledim. Beraber saatlerce oturup dertleşmeyi, sohbet etmeyi, film izlemeyi ya da yemek yapmayı çok özledim. Yanımda olmasını çok özledim."
Manolya: "Belki bir gün el ele tutuşup, bak her şey geçti biz kazandık dersiniz. O yüzden pişman olacağın hatalar yapma."
Sahra: "Mutlu sonlar sadece masalarda olur.
Manolya: "herkesin hayatı bir masaldır. Her masal mutlu sonla bitmeyebilir ama senin masalını mutlu sona götürecek olan sen ve seni gerçekten seven insanlar olacaktır. Senin bu seni gerçekten sevenleri bilmen gerekiyor." çok iyi gelmişti Manolya hanımla konuşmak. ______________________
Sahra: "Elif, İrem bi haber var mı?"
İrem: "Yok Sahra."
Elif: "Bak sen burda sıkılma diye telefonunu getirdik. Oyalanırsın." telefonumu alıp Kaan'la fotoğraflarımıza baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yazarınız yaptı, pek olmamış ama idare eder.)
Uykum gelmeye başladığında. Kızlar gitmişti. Akşam saat 3 gibi kimse arıyordu. Kaan diye düşündüm telefonu hemen açtım.
Sahra: "Alo. Kaan?"
Mert: "Sahra benim Mert. Bak kapatma telefonu. Kaan kayıp biliyorum. Sana yardımcı olabilirim. Onu bulabilirim."
Sahra: "Onu bulabilir misin?" neden bana yardım etmek istiyordu?
Mert: "Evet. Bulabilirim ama bir şartla. Kendi isteğinle bana geleceksin. Şimdi cevap verme düşündükten sonra beni ararsın." deyip kapatmıştı. _____________________
