When you left

Kabanata 4

Laking gulat at tuwa ang nararamdaman ko ngayon. Isang babaeng morena ang nakikita kong bumibili ng mga pagkain dito sa palengke.

"Tumaba ata sya?" Tanong ko sa aking sarili.

Lakad takbo ang ginawa ko para lang maabutan ang babaeng natatanaw ko sa di kalayuan at iwas sa mga taong nakakasalubong ko.

"Sorry" Pasintabi ko sa mga taong natatamaan ko dahil sa akin pag bilis nga ng aking lakad.

Pawis at hingal ang aking naabutan ng ako'y nakarating na sa likuran ng babaeng natanaw ko kanina lang.

Using my index finger I called her by tapping on her back. Limingon sya ng may ngiti sa mga labi at unti unting napalitan ng isang takot na mukha.

"Oh... Hi, Carmi!" Bati nya sakin na may pilit na ngiti. Para siguro'ng ipakita sa akin at ipagmukha na mag kaibigan pa din kame kahit na ganoon na ang ginawa nila sa akin.

Well yes, kahit na ganoon na nga ang ginawa nila sa akin, I still love them. Sila lang naman pamilya ko dito sa mundong ginagalawan namin diba? Kaya pamilya parin ang turing ko sakanila.

Alam kong di dapat agad patawarin ang ginawa nila, pero sino ba naman ako? Ang dyos nga kayang magpatawad kahit gaano pa kabigat ang ginawa mong kasalanan, ako pa kaya?

Pero kahit na ganoon, andito pa din yung tampo at sakit sa aking puso.

"Emma, pwedi ba tayong mag usap?" I beg.

"Ah... Sorry ha? hmmm. Ganito nalang Mia, kita nalang tayo mamaya? May niluluto pa kasi ako e."

Nagtaas lang ako ng dalawang kilay sa kanya. "Oh talaga ba? Kailan kapa natutong magluto ha?" Ngayon, isang kilay nalang ang nakataas.

Ayokong maiinis, pero bwiset paano kung takasan nanaman ako ng babaeng 'to? Alam kopa naman galaw ng babaeng to.

Nanlilisik mata akong nakatingin ngayon kay Emma. Ganoon din sya.

"Emma, may nabili nga pala akong murang saging diba ito gusto mo?"

Boses galing sa aking likuran ang nakapagpatinag sa titigan naming dalawa ni Emma.

Kaninang babae ang aking kaharap ngayon ay ang lalaking isa din sa mga dahilan kung bakit ako naghihirap ngayon.

Should I slap him?

Pero dahil wala din naman akong ginawa kay Emma at dapat nga tayong magpatawad kahit papaano kaya 'wag nating sampalin.

"Mi-mia?" Laking gulat ni Oliver ng ako'y lumingon sa kanya.

"Did you miss me? Kasi ako namiss ko kaya" Ngiting sabi ko kay Oliver.

Mukha naba akong Plastik neto?

"Namiss ka din namin Mia, kamusta kana?" Oliver asked.

"Kung sasabihin kung ayus lang ako simula ng iniwan ninyo ako mag mumukha lang akong sinungaling neto." Taas kilay kong sinabi iyon sakanila.

Emma held Oliver in his arm. I want to hug them tightly and say "I missed you" but I can't.

At sabihin na hindi ako makatulog sa gabi dahil 'di ko kayo kasama sa iisang bubong. Tanungin ng kumakain ba kayo sa tamang oras? Kasi ako hindi na.

"Ah ano kasi Mia eh" Pagbasag ulit ni Oliver sa katahimikan naming tatlo. "Una sorry sa nagawa namin. Pangalawa sorry ulit dahil hindi kana namin masasamahan kung saan kaman lupalop titira. Pangatlo pasensya na sa mga nasasabi ko ngayon pero wala ng makakapigil pa sa amin ni Emma dahil mahal namin ang isa't isa. Pangako Mia yung perang pinag gastusan namin galing sa bahay mo babayaran namin iyon ng paunti unti."