လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက သူ႕အမ်ိဳးသားေနာက္ကို ပါသြားသည့္ မေ႐ႊစင္က မီးဖြားဖို႔ အိမ္ကိုျပန္လာတာမို႔ ဒီပါခ်မ္းျမမွာ သတင္းလာေမးသူေတြနဲ႕စည္ကားေနရေလသည္။အမ်ိဳးေတြက လာလိုက္ .. မမႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြကလာလိုက္။အိမ္မွာဧည့္သည္မျပတ္ေပ။ဘြားေလးတို႔အိမ္မွာကလည္း ဘြားေလးက ရိပ္သာဝင္လိုက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားလိုက္နဲ႕ အိမ္မွာေနတယ္မရွိ။ေလးေလးရန္ေနာင္တို႔က ေ႐ႊဆိုင္ထြက္ၾကတာမို႔ ဘယ္သူမွမွ မရွိတတ္တာ။ဒီေတာ့ မမႀကီးက ဒီဘက္အိမ္မွာခ်ည့္သာ။
'' ဘယ္ေတာ့ေမြးမွာတဲ့လဲ မမႀကီး ''
'' ေနာက္လထဲေပါ့ ... ဂ်ဴးဒိတ္က ငါးပတ္ေလာက္ပဲလိုေတာ့တာေလ ... ''
''တစ္လေက်ာ္ႀကီးေတာင္ ၾကာဦးမွာလား အရမ္း ေစာေမြးတာမ်ိဳးေကာမရွိဘူးလားဟင္ ''
'' ရွိေတာ့ရွိတတ္ေပမယ့္ အခုကေတာ့ လမေစ့ပဲေမြးဖို႔ကလည္းအခ်ိန္ေက်ာ္လာၿပီ ... သူ႕အခ်ိန္က်မွပဲေမြးေတာ့မွာေပါ့ ''
ခ်မ္းက မေ႐ႊစင္ေရာက္လာကတည္းက အနားကမခြာနိုင္။ဗိုက္ပူပူကိုပဲသိပ္စိတ္ဝင္စားေနရကာ တစ္ခ်ိန္လုံးကပ္ၿပီး တတြတ္တြတ္ေမးေနရ၏။
'' ဘာေလးလဲသိရရင္ေကာင္းမွာပဲ မမႀကီးကဘာလို႔ အာထရာေဆာင္းမရိုက္ရတာလဲ ''
ေ႐ႊစင္က ဘာမွမေျပာပဲၿပဳံးေနသည္။ဗိုက္ဖုံးအကၤ်ီ ျပာလြင့္လြင့္ကေလးနဲ႕ သနပ္ခါးကိုပါးမွာကြက္ထားတဲ့ မမႀကီးက သိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေရာပဲ။မမႀကီးရဲ႕ ဗဟာဒူးကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လိုက္မလဲမသိ။မိန္းမကိုကလည္းခ်စ္ သားဦးကလည္းျဖစ္ေတာ့ သည္းသည္းလႈပ္ေနမွာပဲ။
" အခုမို႔သာ ကေလးနဲ႕ ကစားခ်င္လို႔ ျမန္ျမန္ထြက္လာေစခ်င္ေနတာပါ သားေလးရယ္.... တကယ္ေမြးေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ထိန္းရတာလြယ္တာမဟုတ္ဘူး... သိပ္ဒုကၡေရာက္တာ... ေခ်းကလူေသးကလူနဲ႕... ေန႕ဘက္ဆို အေသအိပ္ ညဘက္ဆို တစ္ခ်ိန္လုံးနိုးေနတာမ်ိဳးေတြ.... ဒီၾကားထဲ ကေလးကက်န္းမာရင္ေတာ္ေသး ခ်ဴခ်ဴခ်ာခ်ာေလးဆို မိဘက စိတ္ဆင္းရဲရျပန္ေရာ.... အေမကပိုဆိုးတာေပါ့ "
သိုးေမႊးလုံးေတြ ေဘးမွာခ်ကာ တစ္ေခ်ာင္းထိုးထိုးေနသည့္ ေမေမကဝင္ေျပာေလသည္။
