ခ်မ္းသည္ မည္းေမွာင္ေသာလမ္းကေလးထဲ ကားမီးေရာင္တစ္ခုကိုသာအားကိုးလ်က္ ေရွ႕ကိုမနည္းၾကည့္ၿပီးကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္းလာရပါသည္။တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုတိုက္မိမွာစိုးလို႔မဟုတ္။တိုက္မိစရာကိုဘာမွမရွိတာ။လမ္းမႀကီးကေနေကြ႕ခ်ိဳးကာ ဒီလမ္းၾကားေတြထဲကိုဝင္လာကတည္းက လူရိပ္လူျခည္က ကင္းရွင္းျပတ္ေတာက္ကာတိတ္ဆိတ္သြားခဲ့တာ အခုခ်ိန္ထိ လူတစ္ေယာက္ကိုမွမေတြ႕မိမဆုံမိေသးတဲ့အထိပါ။
အခုမွအကြက္ရိုက္ကာေရာင္းခ်ဆဲ ေျမကြက္အသစ္ေတြျဖစ္ပုံပင္။ၿခံကြက္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အိမ္မေဆာက္ရေသးပဲေျမသားအလြတ္အတိုင္းနဲ႕ လူလည္းမရွိေပ။ရွိေနတဲ့အိမ္ေတြက အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြသာျဖစ္ကာ ၿခံဝင္းေတြကလည္း တျပန႔္တေျပာအက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႕ ရပ္ကြက္ကေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္သန႔္ျပန႔္ပါသည္။သူေဌးရပ္ကြက္တစ္ခုပဲျဖစ္မွာပါ။ဒါေပမယ့္ မီးေတြဘာေတြအေသအခ်ာမဆင္ရမသြယ္ရေသးဘူးထင္ပါရဲ႕။အိမ္တခ်ိဳ႕တေလသာမီးေရာင္အနည္းငယ္ျမင္ရကာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းပင္။လမ္းမီးလည္းမရွိ။အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးကေနဖဲ့ခ်လာကာ လမ္းသြယ္တစ္ခုထဲဝင္လိုက္႐ုံနဲ႕ ကမာၻႏွစ္ခုျခားသြားသလိုဤမွ်အေျခအေနကြာျခားသြားတာေတာ့ အံ့ဩစရာပင္။လမ္းကေတာ့ကြန္ကရစ္ခင္း ျပန႔္ျပဴးေျပေခ်ာေသာလမ္းပါပဲ။
ဒီလိုဘက္ေတြကို တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးေသးပဲ တစ္ေယာက္ထဲဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့လာမိတာေတာ့မွားပါၿပီ။တမင္တကာ ဘယ္သူမွမသိေစရေအာင္ ေက်ာင္းအဆင္းညေနဘက္မွ လာမိတာမို႔ လုံးဝမကြၽမ္းက်င္ေသာေနရာမွာ မ်ားလွသည့္လမ္းသြယ္ေတြထဲ ဟိုဝင္ဒီထြက္လုပ္ရင္း အခ်ိန္ကတျဖည္းျဖည္းေနာက္က်ကာ ေမွာင္ပင္ေမွာင္ေနပါၿပီ။သြားခ်င္တဲ့ေနရာကိုလည္းမေရာက္ အခုေနမ်ား လက္ေလ်ာ့ကာလွည့္ျပန္ခ်င္ရင္ေတာင္ လမ္းမႀကီးေပၚေရာက္ေအာင္ဘယ္လိုတက္ရမလဲမသိေတာ့ေပ။
အေဖာ္မ်ားရမလားလို႔ မဏိကို ေ႐ႊဥဩအေၾကာင္းေသြးတိုးစမ္းစကားစပ္ၾကည့္ေသးေပမယ့္ " အဲ့ဒီမိန္းမနာမည္ကိုမေျပာစမ္းနဲ႕ဟာ"လို႔ မ်က္ႏွာႀကီးပုပ္ကာေဟာက္လိုက္တာမို႔ ဆက္မေျပာရဲ။
