Амьдралын минь аймшигт 45 хоног

Оршил

~~~Гэрт~~~

Би: Ээж, бид ирлээ

##: аан ирчихсэн юм уу? Сайн уу Сүёна

Сүён: сайн байна уу? Хэмигийн ааваа

Би: та байсан юм уу?

Аав: мхм, буйдан дээр сууцгаачих. Би ээжийг чинь дуудаад ирье

~~~

Би: яасан ярих юм байгаа юм уy?

Ээж: аав ээж хоёр нь Америк луу яаралтай ажилтай болчихсон. Энэ долоо хоногтоо багтаагаад ниснэ

Би: ямар ажил??

Ээж: Хэри эгчийнх нь бие муудсан байна

Би: өө~ баларсан юм бэ?

Ээж: харин тиймээ. Ийм л юм болчихлоо

Би: гэхдээ ээжээ, миний санаж байгаагаар та Хэри эгчийг нэг хүүтэй гэдэг биздээ

Ээж: би чамайг гайхах юм аа, яагаад үеэл ахтайгаа хамт байдаг байсан байж санадаггүй юм

Би: мэдээж шдээ. Би тэр үед дөнгөж л цэцэрлэгт явдаг байсан. Яаж тэр үеээ санах юм. Одоо би цэцэрлэгийнхээ багшийн нэрийг ч санахгүй байхад

Ээж: нээрээ тийм ч юм уу? Юу ч гэсэн үеэл ах чинь Солонгост ажил хийхээр ирнэ. Тэгээд тэнд нь Хэри эгчийг асрах хүн байхгүй болчихоод бид хоёрыг дуудуулсан юм. Энд ажил хийж ээжийнхээ эмнэлгийн төлбөрийг олно гэсэн

Би: аан. Тэгээд л хэлчихгүй дээ. Та хоёр явчихаад хэзээ буцаж ирэх юм

Ээж: одоохондоо сайн мэдэхгүй л байна

Би: би тэгээд яах юм?

Ээж: харин наад талаар чинь ярих гээд

Би:...

Сүён: манайд байж болно шдээ

Ээж: тийм юм байна. Гэхдээ Сүёна аав ээж чинь зөвшөөрөх болов уу?

Сүён: асуугаад л үзье

Ээж: тэг дээ

~~~Маргааш нь~~~

Сайхан унтаж байтал утас дуугарах нь тэр. Харвал Сүён.

Би: байна уу яасан бэ? *нойрмог*

Сүён: байна аа байна, сэрээгүй юм уу

Би: ёоо дөнгөж 7 болж байна шдээ

Сүён: заза

Би: яах гэж залгасан юм

Сүён: аан нээрээ манай гэрийнхэн зөвшөөрсөн