Амьдралын минь аймшигт 45 хоног

Парт 15

...Харин Жин ах миний хажууд суун миний гарнаас барьлаа.

Би: яасан ахаа хэлэх юм байгаа юм уу

Жин: байхгүй ээ зүгээр л чи манайд сар гаран байхдаа үнэхээр их зовлоо

Би: зүгээрээ ахаа

Жин: чам шиг ийм сайн охинийг би тэгэж их зовоож л байдаг. Хэрвээ тийм зүйл болоогүй бол чи жирэмсэн болохгүй байх байсан юм *нулимсаа барих*

Би: нээрээ миний хүүхэд. Миний хүүхэд зүгээр үү?

Жин: харамсалтай байна

Би: үгүй ээ үгүй. Миний хүүхэд зүгээр байгаа. Зүгээр байх ёстой

Жин: бүгд миний л буруу *өөрийгөө цохих*

Би: нэгэнт л болоод өнгөрчихсөн юм чинь одоо өөрийгөө буруутгахаа боль

Жин: намайг яаж ч шийтгэсэн болно оо

Би: зүгээр ээ ахаа. Энд таны буруу байхгүй

Жин: чи надад уурлаж байгаа биздээ. Намайг үзэн ядаж байгаа биздээ

Би: үгүй ээ

Жин: битгий худлаа ярь

Би: заза гэхдээ жоохон л

Жин: намайг цохимоор байна уу?

Би: ..

Жин: зодмоор байвал зод

Би: ахаа

Жин: яасан

Би: би өлсөөд байна. Та надад хоол хийгээд ирээч

Жин: айн? За тэгье, ямар хоол идмээр байна

Би: шөл уумаар байна

Жин: заза тэгвэл би явж шөл хийгээд ирье

Би: за тэг тэг

Жин ах шууд л гараад явчихлаа. Би сэрчихээд баахан юм ярьчихсан болохоор үнэхээр их ядарч байв. Жаахан нүдээ анин хэвтлээ. Гэхдээ миний хүүхэд. Би жирэмсэн болсон гэдгээ мэдээд удаа ч гүй байсан шдээ. Гэтэл ийм хурдан алдах гэж..

《Юнгигийн талаас》

Би гарч хоол идлээ гэж хэлчихээд шууд Жимин дээр очлоо. Ороод шууд Жиминий өмнө сөхөрч суун уучлалт гуйна.

Би: Жимина намайг уучлаарай. Үнэнийг мэдээгүй байж чамайг баахан буруутгачихлаа. Хэрвээ чи байгаагүй бол Хэми чиний оронд байх байсан юм байна гэсээр нулимсаа арай ядан барина.

Би 2 цаг гаруй Жиминийг харан хуучнөө дурсана. Дараа нь Тэхён дээр очлоо.

Тэхён: ямар орой ирж байх юм ахаа, юу болсон юм?