Chapter 14

134 16 5
                                    

B R E A T H   O F   J U N E

A story written by Belilanca_

___
H i s  D i a r y
___

Mula sa gilid ng aking mata,ramdam na ramdam ko ang kaba niya. I held her hard to at least calm her nerves.

“Ready?"

Bumaling sa'kin ang nangangamba niyang mga mata. Wala ng salamin ang mga iyon at pareho na ang kulay na ngayon ay asul. I did tried to tell her that she can always face her fears by showing her uniqueness to others, pero hindi siya papayag sumama sa'kin 'pag ganon kaya mas pinili kong ipasuot nalang sa kaniya ang contact lens kung saan komportable siya.

I gave her a smile to make her feel that she's not alone in this battle.

“I-I'm nervous, Noah." She said in a matter of fact.

“Don't worry, June. You have me."

Pumasada ang tingin ko sa kaniyang kabuuan. Napangiti ako nang mapagtanto kung gaano siya kagandang tignan sa suot na school uniform. Ngayong araw ay isasama ko siya sa loob ng eskwelahan, I already asked permission to the school admins about this and they allowed me to let June study for one day.

Bagaman may pangamba ay ngumiti parin siya at tumango sa akin. Nakahinga ako ng maluwag at mahigpit na hinawakan ang kaniyang kamay bago kami pumasok sa loob ng eskwelahan.

As soon as we reached the field, all eyes were on us. Some are giving me a questioning look, some are confused and some are giving us an amused look. I proudly smiled, alright people. I understand you for admiring the beautiful girl beside me because I am too. She's just too good to look at and too innocent like puppy.

“T-They are looking, Noah. N-Nakakahiya." June whispered shyly to me.

I chuckled slightly, amused by her reaction.

“Because you're too beautiful, babe." I winked at her which made her blushed.

Sa unang klase ay magkatabi kaming nakikinig sa guro. Hindi ko mapigilang sulyapan siya sa bawat minuto na dumadaan at gusto kong matuwa dahil sa nakikitang kasiyahan sa kaniyang mata. No'n ko napagtantong hindi mali ang desisyon kong dalhin siya rito dahil kahit hindi niya aminin, alam kong gusto niya rin.

“Who else can solve the missing side?" It was our Trigo teacher.

Walang kahit sinong nagtaas ng kamay. Busy ang lahat sa kani-kaniyang ginagawa na hindi naman importante sa klase namin ngayon.

Nangunot ang noo ni Mrs. Hilary dahil roon, kalaunan ay hinampas ng dala-dala nitong stick ang white board dahilan para matigilan ang lahat. I averted my gaze to June who's been the only one raising her hand since earlier.

I scratch my forehead and grimaced. I admit that I wasn't good in mathematics, I actually hate it. I prefer science than math and I believed that every teachers must respect kung hanggang saan lang ang kaya ng bawat estudyante. If the student is not good at it even though it has been discussed and explained repeatedly walang magagawa ang guro kundi ang respetuhin ang hangganan ng kakayanan nito.

“My ghad! You are already fourth year, but you can't still solve this problem? Kung nandito lang kayo para magpaganda at makipagdaldalan ay mabuti pa na lumabas kayo sa klase ko! Hindi ko kailangan ng estudyanteng walang respeto at hindi gustong matuto! You are just wasting your time here!" Hinampas pa nito ang pisara na mas ikinagulat ng karamihan.

Breath Of JuneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon