Breath Of June

Chapter 15

B R E A T H   O F   J U N E
A story written by Belilanca_
___

H i s   D i a r y
___

When I was young, I never thought that one could love someone more than himself. Iyong tipong kahit mahabang panahon pa ang lumipas ay hinding hindi mabubura ang nararamdaman. But seeing her right now, sigurado na ako. She'll be the first and last woman I will love this much. Siya lang ang natatanging babaeng kayang pigilan ang sarili kong paghinga sa simpleng ngiti niya lamang. Natatanging babaeng kayang pabilisin ang tibok ng puso ko ng ganito.

For the past three days we've done a lot. Including the very first time I brought her in my school kung saan naging instant celebrity siya dahil sa kakaiba niyang asul na mga mata. Hindi lamang iyon dahil lahat ng alam kong pwede niyang maranasan ay nagawa na namin ng sabay. Hanggat sa makakaya ko ay ibibigay ko para sa kaniya at habang dumadaan ang araw ay nakikita ko ang saya na lumalarawan sa maputla niyang mukha.

“Err.. why are you staring?"

I roamed my eyes around her face, as days goes by she's becoming more weak. Alam ko at nararamdaman kong pinipilit niya lamang maging malakas kahit nanghihina na siya at hindi ko mapigilang masaktan dahil do'n.

I forced a smile kahit mabigat sa dibdib ang nakikita ko ngayon. I wanted to shout and ask the heaven to spare her life for me, pero hindi naman ganoon iyon kadali. I admit that I'm distant to God, never did I ever open a bible to read it. But I believe that there is God, that he existed even when I couldn't see him. Yes that's never enough, kailangan din ng taong buksan ang puso niya para sa Diyos and in order to know more of him, the bible would help one to be close to him.

“I.. I never imagined someone as kind as you existed," isang malalim na pagbuga ng hangin ang pinakawalan ko, umiinit ang matang nakatitig sa kaniya. “I-If only I meet you earlier, June... maybe I could have more time to be with you."

Napayuko ako nang tuluyang mahulog ang aking luha. I don't want her to see me this weak pero hindi ko kayang maging matatag sa kaalamang ito na ang huling gabing makakasama ko siya.

I don't wanna let her go, ngayon lang ako nakaramdam ng sobra sobrang kagustuhang maging akin siya. Ayoko siyang ipaubaya, pero wala akong magagawa dahil Diyos na ang kalaban ko sa kaniya.

I feel her hands cupped my face, pilit inaangat ang aking mukha.

“L-Look at me, Noah."

I covered my mouth when a sound of agony escaped there. The more she's hurting, the more I am. Kung pwede lang na akuin ko ang lahat ng sakit na nararamdaman niya maging okay lang siya ay gagawin ko. I can sacrifice my life for her kahit pa malulungkot ang pamilya ko 'pag nangyari 'yon.

“J-June.. bakit ikaw pa ang kailangang mawala? I wanted to go wild and scream my pain, bakit gano'n? Kung sino pa ang may mabuting puso ay siya pa ang kinukuha."

Nakita kong tumulo ang butil ng luha sa kaniyang mga mata and that adds pain in my chest. Kahit nahihirapan ay inangat ko parehong kamay at pinahiran ang mga iyon.

“H-Hush.. d-don't cry, babe. Hindi na ako iiyak, please 'wag ka lang umiyak."

Pinilit kong hindi na muli pang maging emosyonal. Unti unti naman siyang tumigil at humuhugot ng hangin gamit ang bibig.

“Noah, I don't want you to hate the heavens for my fate. We will all perish, but as long as I did everything while living I will have no regrets dying. N-Noah.. ikaw ang dahilan kung bakit masaya akong mamamatay, you made things possible for me and I thank you so much for that. Thank you.. thank you for not being late, k-kahit papaano ay nagkaroon ako ng panahong m-makasama ka."