it's all about trust

Hoofdstuk 1

Heyyyy,

Welkom bij mijn nieuwe boek! Veel plezier!

Ik wil  @natura1500  bedanken voor de wel-dig mooie cover!! Omg echt heel fijn! xx

pov Elif

terugblik 

Even zag ik niets... De hoofden van de anderen spookten door mijn hoofd en flitsten langs... De stemmen die ik eerst duidelijk hoorden vervaagden, tot ik niets meer hoorden. Toen zag ik, voor de laatste keer, alles helder, heel keven wam zelfs mijn blik terug tot ik in de duisternis werd gesleurd.

einde flashback

Ik sluit mijn ogen en ben even helemaal terug in het moment, de pijn die ik toen voelde vult mijn lichaam opnieuw en ik krimp ineen. Ik schud mijn hoofd en probeer het beeld en de pijn te laten verdwijnen. Langzaam ebt het weg. Ik kijk om mij heen. Het schoolplein is verlaten en volgens de klok boven de school is het nu 7:37. Ik ga zuchtend op de trap zitten en kijk om mij heen. Het is nog best donker en de maan is nog net te zien achter een van de bomen op het plein. Ik sta vermoeid op en sleep mijzelf richting het bankje onder de boom. Ik strek mijn hand uit naar het gras en wanneer ik een spriet wil afbreken gaat mijn hand er vol doorheen. Het gras gaat gewoon door mijn hand heen en mijn hand lijkt net dat van een spook. Dat ben je ook.  Gefrustreerd trek ik mijn hand terug en ik sla mijn armen over elkaar. 

Het is nu een paar weken geleden sinds het 'ding' op school. Het doet nog steeds pijn als ik er aan terug denk... Door hen moesten mijn ouders een begrafenis ondergaan zónder er zeker van te zijn dat ik dood was, zonder mijn lichaam te hebben gevonden. En ondertussen? Ben ik alleen. Misschien had ik het wel verdiend, voor even. Maar zó lang? Dat nooit.

pov Viggy

Ik blijf staan bij haar oude  kluisje. Ik ben de enige die hier wel eens komt, ondanks dat ik haar nooit heb gekend. Een week nadat zij zou zijn 'verdwenen' had ik mijn eerste dag op deze school. Het st. Vacena school of city. Het was de ergste eerste dag die ik mij had kunnen bedenken. Ik was naar deze school gegaan omdat ik zo slim was, en gepest werd op mijn vorige school. Ik had verwacht dat hier wel meer nerds zouden zijn. En dat was ook zo, alleen deze nerds zijn ook nog eens hot dus ik hoor nog steeds nergens bij. De enige rede dat ik niet direct huilend op de toiletten was gaan zitten was de rede dat dat meisje weg was. Ik had een aantal roddels gehoord over waarom ze was verdwenen en daaruit op makend bleek haar leven nog erger te zijn dan die van mij. Ik werp nog een blik op de versleten foto die ik nog steeds niet heb weggehaald van wat nu mijn kluisje is. Haar zwarte, stijlen haar valt sierlijk over haar schouders en haar heldere maar harde ogen kijken mij aan. "Wat nou?!" Ik draai met mijn ogen, schuif mijn bril weer een stukje verder op mijn neus en open het kluisje. Nadat ik mijn boeken eruit heb gehaald en het deurtje weer dichtdoe hoor ik: "Boe nerd!" Ik schrik zo erg dat ik mijn net gepakte boeken laat vallen en mijn bril van mijn neus glijdt. Net wanneer ik het wil oppakken trapt een bruine, gepoetste schoen op mijn brillenpootje en ik hoor hoe het ijzer breekt. Ik richt mijn blik naar boven en zie Daniel daar staan. De badboy van de school. Lachend stoot hij zijn vrienden aan en ze lopen weg. Ik ga met mijn rug tegen de kluisjes zitten en sluit mijn ogen. Wanneer ik al mijn spullen heb gepakt loop ik direct naar de toiletten. Ik sluit mijzelf op en blijf daar zitten tot de bel gaat. Ik sta op en loop naar mijn les. Wiskunde.