[Üzgünüm fakat pişman değilim sevgilim.]
Şu an çok yorgunum.
Testere kullanmak gerçekten zormuş.
Seni görmek için geldim yine evine Taehyung. Göz altların morarmış, üstün başın dağılmış darmadağınık bir haldeydin.
Bu beni oldukça üzdü sevgilim. O kadar mı çok seviyordun onu? Seni üzmek beni de üzüyor ama kendimi tutamadım bebeğim.
Bunun için senden özür dilerim Taehyung.
Bil ki üzgünüm ama pişman değilim.
Bugün psikolog bir arkadaşım beni ziyarete geldi. Sanırım şüpheleniyor benden. Zaten o hep çok zekiydi.
"Nasılsın Jungkook görüşmeyeli?"diyerek her zaman ki sıcak kanlılığı ile başladı Namjoon benimle konuşmaya. Bir kaç cümle havadan sudan konuştuktan sonra direkt sevgilinin kayıp olması haberini açtı.
O gerçekten zeki ama ben de aptal değilim Taehyung.
Ustalıkla kusursuz bir yalan söyledim ve akşama kadar oturduk. Benden bir şey çıkmayınca da galiba ümidi kesti ve gitti.
Bana eşi Seokjin'den ve ikiz kızlarından da bahsetti. Gösterdi de. Eşi gerçekten çok yakışıklıydı. Birbirlerine yakışıyorlardı.
Tıpkı sen ve ben gibi.
Namjoon bana psikolojik olarak iyi olmadığımı da söyledi giderken. Yaptığım hareketlere dikkat etmemi, yanlış bir şey yapmamı da söyledi.
Ona artık çok geç olduğunu söyleyemedim.
YOU ARE READING
My Darling | TaeKook
Fanfiction[angst | taekook | minific] Bu olanların suçlusu ne sensin ne de benim sevgilim. Bu olanların tek suçlusu geçmişim, evet benim geçmişim. Senden son kez özür diliyorum sevgilim. Senden, senden son kez beni sevdiğini söylemeni istiyorum.
