[Jungkook'un anıları part2]
Jungkook iyi değildi. Kafayı yemişti zavallı. Yetimhanede ki bazı büyükler ona katil diye sesleniyordu
Bir gün sustu Jungkook,iki gün, üç gün... Bu kadarı yeterliydi, değil mi ama? Birilerinin onlara haddini bildirmesi gerekiyordu.
Jungkook büyük bir soğukkanlılıkla kafeteryadan küçük meyve bıçağını aldı.
Yavaş adımlarla ilerledi yüzünde iğrenç bir sırıtış ile kendisine bakan grubun ele başına.
Derin bir nefes alıp gülümsedi Jungkook ardından karşısındakinin karın boşluğuna sapladı bıçağı.
Büyük bir arbede çıktı kafeteryada. Öğretmenler sayesinde sadece şakağında bir yara ile kurtuldu Jungkook.
Hastaneye gittiklerinde doktor ve polisler Jungkook'un iyi olmadığını anlamıştı. Uzun bir süre daha psikolojik tedavi gördü Jungkook.
18 yaşına kadar dayandı o yetimhaneye. En sonunda dayanamayıp kaçtı. İki yıl kadar yaşamını bir şekilde sürdürdü Jungkook.
Derken Taehyung ile tanıştı.
En başında anlamıştı Jungkook, Taehyung'un hayatını değiştireceğini.
YOU ARE READING
My Darling | TaeKook
Fanfiction[angst | taekook | minific] Bu olanların suçlusu ne sensin ne de benim sevgilim. Bu olanların tek suçlusu geçmişim, evet benim geçmişim. Senden son kez özür diliyorum sevgilim. Senden, senden son kez beni sevdiğini söylemeni istiyorum.
