[Her şeye rağmen mutluydu.]
Yazarın anlatımıyla
"Uyanıyor galiba."
Dört bir yan da telaşlı hemşireler ve doktorlar etrafta dolaşıyor ve Jungkook'un uyanması için.
1 hafta geçmişti herşeyin üzerinden.
Jungkook önce Taehyung'a sonra da kendisine sıkmıştı cennetlerine kavuşabilmek için. Gelin görün ki 1 haftadır komadaydı.
Taehyung, Taehyung sadece iki gün dayanabilmişti. İkinci günün akşam saatlerinde Tanrısına kavuştu. Jungkook ise 1 haftadır araftaydı.
"Uyandı!"
"Çekilin!"
"Jungkook beni duyuyor musun?"
Gözlerini cennet yerine tekrar kâbusu olan dünya da açtığı için şoktaydı Jungkook. Onun şu an sevgilisi ile cennetlerin de sarılması gerekiyordu!
"Jungkook beni duyuyor musun!?"
Gözlerinden akan yaş ile kafasını salladı Jungkook onaylarcasına.
"Olanları hatırlıyor musun Jungkook? Ne yaptığını?"
Sesi sinirli ya da yüksek değildi. İlgili bir doktora yakışır bir şekilde hastasının hafızasının yerinde olup olmadığını sorguluyordu sadece.
Jungkook yine kafasını aşağı yukarı salladı. Doktor neredeyse sevinçten bağıracak şekilde gülümsedi Jungkook'a.
"Peki konuşabilir misin Jungkook? Polislere ifade verebilir misin?"
Göz yaşları içinde titremeye başladı birden Jungkook. O burada değil, Taehyung'un yanında olmalıydı.
"Sakinleştirici getirin!"
Yerinden fırladı birden Jungkook. Kolunda ki serumu umursamadı bile. Hemşirenin getirdiği, içinde pens ve makas gibi tıbbi araçların olduğu tepsiden makası alıp kendine saplamaya çalıştı.
Son anda yetişen doktor ve iki hemşire ile sakinleştirici iğne yapıldı Jungkook'a. Yavaş yavaş gücü çekilip yere bıraktı kendini.
Rüyalarında Taehyung'u görerek 4 saat geçirdi Jungkook.
En sonunda uyandığında kendini bir sinir ve ruh sağlığı kliniğinde buldu.
Geçirdiği kriz, polislere bıraktığı videoda ki sözleri onun kliniğe gitmesi için yetmişti de artmıştı.
1 sene boyunca doktoru Jung Hoseok onunla mükemmel ilgilendi fakat o her fırsatta kendini öldürmeye çalıştı.
En sonunda o lanet gömlek giydirildi Jungkook'a ve bir odaya hapsedildi.
Aşık olduğu gökyüzünü bile sadece gözetmenler ile birkaç saat görebiliyordu gün içinde.
Jungkook o hastanede daha da kafayı yedi.
Aklından geçen tek düşünce, "Yine kavuşamadık sevgilim." ,cümlesiydi.
En sonunda bir gece yarısı klinikte sadece hastalar ve gözetmenler varken ateşe verdi kliniği. Onlarca insan ile birlikte yanarak can verdi Jungkook.
Tanrısını beklemedi Jungkook. Eğer bekleseydi oldukça acısız bir ölümü olacaktı. Sabırsızlığı yüzünden acılar içinde yanarak, son nefesini çığlıklar atarak verdi.
Her şeye rağmen sevgilisine kavuştuğu için mutluydu Jungkook.
Onca yaşanan olaya rağmen mutluydular.
YOU ARE READING
My Darling | TaeKook
Fanfiction[angst | taekook | minific] Bu olanların suçlusu ne sensin ne de benim sevgilim. Bu olanların tek suçlusu geçmişim, evet benim geçmişim. Senden son kez özür diliyorum sevgilim. Senden, senden son kez beni sevdiğini söylemeni istiyorum.
