Vakti zamanında beni sevdiğini söylediğinde inanmıştım. Şimdi de beni istemediğini söylüyordu ve ben buna asla inanmıyordum.
Gerçi onu da doğru dürüst söyleyemiyordu ya...
Bu hikâyede en çok seven taraf o olacaktı. Biliyordum. Daha önceden de söylemiştim. Şimdi de söylüyorum. Bu hikâyede en çok seven taraf o olacak.Öyle olmalı... Yoksa beni aşkıyla göklere çıkartan adam... Sonum olurdu.
Odasından çıktıktan sonra doğruca dersin olacağı dersliğe gitmiştim. Ceyda'nın yanına oturmuştum. Beş dakikadan fazladır Çınar'ı bekliyorduk.
Kapı açıldı ve içeri girdi. Asla ve asla gözlerini gözlerime değdirmedi.
Üzüldüm, hem de çok üzüldüm.
Ama belli etmedim. Yedi gündür yaptığım gibi gülümsedim. Ne kadar gerçekçiydi hiçbir fikrim yoktu.
Dersin ortalarına doğru kızıl, kıvırcık, kısa saçlı kız; Nihal elini kaldırarak söz istedi. Çınar'ın bakışları birkaç sıra önümdeki kıza çevrildi. Başını hafifçe salladı.
"Kusura bakmayın hocam dersi böldüm..." Evet, böldün! "Cumartesi günü benim doğum günüm..." Yani? Ne yapsın? "Parti vereceğim. Eğer müsaitseniz ve eğer davetime icabet ederseniz çok mutlu olurum."
