LAFÜGÜZAF

23. Bölüm: "Sensiz Olmaz."

Merhabalar.

Nasılsınız? İnşallah iyisinizdir. <3

Çok şükür iyiyim bende. 22 bin olmuşuz. Nice sıfırlara. <3

Lütfen oy vermeyi, pasajlara yorum bırakmayı unutmayın.

Keyifli okumalar!

Şarkılar;

İlhan Şeşen - Neler Oluyor Bize
Harun Kolçak & Gökhan Türkmen - Yanımda Kal
Badem - Sen Ağlama

...

AZRA ADALI

Aycan'ın söyledikleriyle kaşlarım çatılmıştı. Abimi endişelendiren neydi bu kadar anlayamamıştım. Odama çıkıp konuşmuştum onunla. Beni merak etmiş. Nedenini bile sormama izin vermeden kapatmıştı. Anlam verememiştim.

Telefonu yatağın üzerine bıraktığımda Deniz ablanın yatağın üzerine bıraktığı uzun zarfı gördüm. Elim zarfa yöneldiğinde kaşlarım merakla çatıldı. Krem rengi olan zarfı elime aldım. Ellerimin arasında döndürürken arkasındaki yazıyı fark ettim.

Azra Adalı'ya...

Zarfın başındaki yapışkanı çıkarırken zarfın üst kısmı açıldı. Elimi içine attım. İçinden de ayrı bir zarf çıkınca merakım daha da arttı. Zarf içinde zarf... Oyun içinde oyun...

Siyah mektup şeklindeki zarfın arkasına çevirdim. Zarfın üzerine yazılmış olan beyaz renkli cümleyle kaşlarım çatıldı.

Gerçekler bir milim kadar yakınında...

Elim o kadar alışmıştı ki zarf açmaya siyah zarfı da açtım ve onun da içinde beyaz renkli bir zarf gördüğümde dudaklarımın arasından sinirli gibi bir gülüş kaçtı. Zarfı gönderen her kimse sanırım aklımı kaçırmam için göndermişti.

Beyaz renkli zarfı elime aldım. Umarım bu son olurdu yoksa direkt çöpe atacaktım. Zarfın arka kısmına baktım hemen. Ve zarfın üstündeki yazıyla birlikte nefesimi tuttum. Kalbim çarptı, vücudum kasıldı bir an için.

Çınar Yıldırım'ın güncesinden...

Yutkundum. Bu da neydi? Anlayamıyordum. Kim niye bana böyle bir şey gönderirdi ki? Çınar olmazdı, onun böyle oyunlara gireceğini asla düşünmüyordum ama kimdi?

Derin bir nefes aldım. Ne yazıyor olabilirdi ki içinde en fazla? Bakmalı mıydım? Bana gelmişse bana ait bir şeydi. Belki de onunla alakası yoktu, açıp bakmadan bilemezdim. Beyaz zarfı da açtığımda uzun bir nefes verdim. Çünkü içinde başka bir zarf yoktu. Yalnızca bir kâğıt vardı.

Bu zarfın arkasında yazılan şeydi muhtemelen. İçimdeki meraka yenik düştüm ve kâğıdı alıp açtım. Günlüğün içinden koparılıp alınmış bir kâğıttı.

14 Kasım'a ait bir anıydı ve biz bu anda henüz ayrılmamıştık. Bu beni daha da heyecanlandırdı. Yazış biçimi tamamıyla ona aitti. Derin bir nefes alıp heyecanla okumaya başladım.