The Billionaire's Hidden Son (Cavanaugh #1)

Kabanata 24

Kabanata 24

Left

NAKATULALA ako sa kawalan habang nakahiga sa malambot at malaking kama ni Lazarus. Naramdaman ko ang mahigpit na paraan ng paghawak niya sa beywang ko.

My back was facing him and his arms were secured on my stomach, more much looking like a belt.

It was dark in his room and the only light that I could see was from the dim lit lamp on the nightstand.

Five minutes ago, hindi ako makapaniwala sa mga nangyari. I did not want to face him because I felt embarrassed, so I turned my back. Nakatagilid akong nakahiga at wala akong balak na harapin ito.

He closely pressed the tip of his pointed nose at my nape, nuzzling it, inhaling my neck redolence.

We're both naked. Tanging ang comforter lang ang tumatakip sa katawan namin. I could feel his manhood poking at my butt, even his bare broad chest was touching my back.

Simula no'ng nasa ganitong posisyon na kami ay hindi na talaga ako gumalaw. Natatakot akong baka ay dagdagan niya pa ang paghihirap ko. If I would move an inch, would it trigger him again?

"How do you feel?" he whispered, leaning close to my ear.

I remained silent.

Nasusunog ako sa sobrang init. Magkadikit ang aming mga katawam at walang saplot.

I was gripping the duvet when I felt his hand that was resting on my flat stomach was now stroking it up until it almost reach my breast.

"I-I don't know. . ." I stuttered. Sumagot ako dahil alam kong hindi titigil ang kamay niya hangga't wala siyang naririnig na sagot mula sa akin. "I feel something wrong, Lazarus."

Ibinalik at ibinaba niya agad ang kaniyang kamay sa tiyan ko. Limang segundo bago ko naramdaman ang kaniyang mamasa-masang malambot na mga labi na marahang dumadampi sa likod ko.

Wala dapat akong ibang maramdaman sa tuwing hinahalikan niya ako. But what was this? Why was I achingly craving for it, even if it caused me too much pain. Why does it feel so hurt?

"Are you tired?" Patuloy niya pa ring hinahalikan ang likod ko na parang pinapatahan niya ako.

I closed my eyes as fresh hot tears fell from my weary eyes. Exhausted of this confusing sensations and situations.

"Y-Yes," nauutal ko pa ring sagot sa kaniya. Parang masisira na nga 'yong comforter dahil sa sobrang higpit ng pagkakahawak ko roon, kumukuha ng lakas upang malagpasan ang gabi'ng 'to.

Iniisip ko si Zon kung sakaling aalis ako nang hindi siya kasama. Siguradong iiyak ang anak ko sa kakahanap sa akin.

Ayaw ko na ulit maramdaman 'to dahil alam ko naman kung ano ang patutunguhan nito kapag pinagpatuloy pa namin 'to.

"C-Can we stop this, Lazarus?" my voice was hoarse because of the non-stop crying and sobbing whilst I was thinking deeply of this confusion building up in my head.

"I don't know if I can," he answered in a low tone.

It felt like I was electrified when he rubbed his thumb in a circular motion against my flat stomach, creating little invisible circles.

Sa bawat pagdampi ng kaniyang malambot na labi sa aking likod ay hinihimas niya ang tungki ng kaniyang ilong sa parte na hinalikan niya.

Alam kong alam niya na umiiyak pa rin ako, ang hapdi na ng mga mata ko. Gusto kong matulog pero parang may pumipigil sa akin. Hindi ako makatulog.

Bakit ganito na lamang ang naging epekto sa akin sa mga hindi inaasahang nangyari kanina? Hindi ko maintindihan, umiiyak na ako sa kalituan at kaguluhan sa mga maghahalo'ng nararadaman at iniisip ko.