Kabanata 43

190K 4.7K 1.4K
                                    

Kabanata 43

Girlpower

"WHAT'S this?"

Looking up at him with my questioning look, raised brows and creased forehead. He handed me something like a hard card. A credit card perhaps. It was black with a glittery gold colour.

"Use that if you want to buy anything you want for the kids," sagot niya. Nakatitig sa akin ang mga matang minsan ay ang hirap labanan. "Bilhin mo lahat ng gusto mo."

Lahat yata ng pera niya ay nakasasalay sa card na hawak ko ngayon.

The truth was, yes, all people needed money, wanted money. But we didn't just need or want money. Not just money, we needed him too. We wanted to be with him. Wala naman akong ibang magagawa kung sobrang nakasanayan niya na ang pagtatrabaho.

Lahat talaga ng problema ng pamilyang 'to ay hindi niya pinapatagal ng kahit kalahating oras lang. Twenty minutes since I gave baby Praise her milk and hummed her back to sleep, Lazarus followed me and came quickly to lighten my mood.

Naiinis pa rin ako sa kaniya at nagdududa. Hindi ko naman kasi maiwasan. I was just the mother of his children. I was not his wife. . . yet. I was not tied to him and he wasn't to me.

Mahal ko siya. That's why I was starting to build trust to him, and not just him thrusting into me. Siguro ay ito lang talaga ang lahat ng kailangan kong gawin sa ngayon. Pagtitiwala.

Paano kung sa gitna ng pagtitiwala ko sa kaniya ay sisirain niya naman 'yon? Hindi ko kakayanin ulit.

"Lazarus, kahit sa weekend ba ay magtatrabaho ka pa rin?" Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa kama namin at inilapag ang ibinigay niyang card sa nightstand bago hinarap ang kaniyang matangkad at malaking pigura sa harap ko.

Examining what's on his mind through looking up into his dark intense eyes. I couldn't help but feel hurt. He's so much into business, prefer to deal with other businessmen and businesswomen, or maybe he's really into those sexy smoking hot businesswomen wearing their gorgeous pencil skirts? I hoped not.

"I have to, baby." He pursed his red wet lips into a thin line before he tucked some strands of my hair that was lightly covering the side of my face back behind my ear. "Kailangan ako sa kompanya."

Kami ba? Hindi ka ba namin kailangan? I wanted to say that out loud, but I stopped myself before I did.

Second option? Not the priority? That's what I felt with my babies right now.

"Okay," I replied and shrugged my shoulders. My voice sounded so bitter. Sinadya ko talaga para malaman niyang hindi ko nagustuhan 'yong sinabi niya.

Tumitig ako sa kaniyang malapad na dibdib na halos kalebel lang ng mukha ko. Kakahubad niya lang kasi ng damit kanina pagpasok namin dito at malapit nang mag-alas sais ng umaga.

I grabbed his shirt from the bed. 'Yong hinubad niya kanina kasama na rin ang black slacks niya para ilagay sa basket kung saan nilalagay ang mga nasuot niya nang mga damit.

Aalis na sana ako sa harap niya para ilagay ang nagamit niyang damit sa loob ng basket na may dalang sama ng loob, ngunit isang hakbang pa nga ang nagawa ko nang naramdaman ko ang kaniyang kamay na halos sakop na ang kabuuan ng tiyan ko. He pushed me back gently by my stomach with his large rough hand pressed against it. Napaatras ako nang dahil sa ginawa niyang walang kahirap-hirap na pagpapabalik sa akin sa kinatatayuan ko kanina.

How easy for him to stop me from what I intended, attempted or wanted to do? Kung siya ba ang pipigilan ko ay magpapapigil ba siya? I guessed, I already know the only answer to my answerable question and it was an obvious definite 'no'.

The Billionaire's Hidden Son (Cavanaugh #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon