Golden Days of Fall

Kabanata 11

Boundaries

The message was sent to me by an unknown number pero kilalang-kilala ko kung sino ito. Pinasadahan ko ng suklay ang aking buhok dahil naiirita ako sa hindi malamang dahilan. After that, pinagsiklop ko ang aking mga kamay sa lamesa at nanatiling nakatitig sa kanyang mensahe. Hindi ko alam kung nasa tamang pag-iisip pa ba ang babaeng ito.

I was staring at the screen noong napansin ko na tumatawag ang numerong ito. Nagbuga ako nang malalim na hininga bago sinagot ang tawag. I gritted my teeth at napatingin sa malaking painting sa tapat ng aking lamesa.

The moment I answered the call, I could hear her wicked laugh. After that ay tumahimik ang kabilang linya. Napailing nalang ako.

"Speak." I said.

Ilang segundo pa ang pinalipas bago ito nagsalita. "Kumusta?"

Kung kanina nakakunot ang noo ko, ngayon blanko na ang ekspresyon ko. I sat properly.

"I should be the one asking you that. Kumusta, Amanda?" tanong ko pabalik dito.

"I asked you first." iritado nitong sabi.

"How was the feeling?" natahimik siya saglit sa naging tanong ko.

Alam kong alam niya kung anong ibig kong sabihin doon.

Lumipas ang isang minuto bago ito nagsalita. "Well, great?" she chuckled. "I touched his broad chest, Sorrell. Hindi kayo bagay."

I chuckled with pure sarcasm. "I see."

"Now stay there. Umalis ako sa kompanya ng ama mo kasi iyon ang gusto mo. Kaya ngayon, huwag ka na ulit magpakita sa akin. Diyan ka nalang kung nasaan ka man ngayon, hindi kayo bagay ni Davi. Mas bagay kaming dalawa, Sorrell. Leave us alone."

Bumalik sa pagiging kunot ang noo ko noong narinig ang sinabi niya. "Dream on, Amanda."

I ended the call after I said that. She is not a priority, hindi dapat pinag-aaksayahan ng oras.

Days after that ay maaga akong nagising kasi maaga rin ang flight ko. Sinabihan ko na si Kayla kung ano ang gagawin niya habang wala ako rito. Ayaw kong mapabayaan ang Comfort and Care kaya ginagawa ko ang lahat para ma maintain kung ano ito noon. After doing my routines, I immediately went to the airport.

I texted my parents as usual na pupunta ako ng Pilipinas but I didn't tell them kung hanggang kailan ako roon. Though kahit hindi naman ako magpaalam sa kanila ay alam nilang pumupunta talaga ako ng Pilipinas but definitely just a short period of time. My parents asked me about my days there but I said no definite days this time.

Noong nasa eroplano na ay napansin ko na tumatawag si Davi. I didn't answer his calls kasi gusto ko siyang surpresahin. I was smiling the whole time while reading his text messages as well. Sa tuwing hindi ko sinasagot ang kanyang mga tawag ay ganito siya parati, hindi mapakali.

Mr. Carson
Sorrell, are you up to your ears?

Mr. Carson
Keep me updated, sweetheart.

Mr. Carson.
Sweetheart, don't starve yourself, eat on time, and drink a lot of water. Please.

Mr. Carson
Don't stress yourself. Take a walk kapag pagod na sa trabaho ha. Stay out of trouble.

Mr. Carson
I think of you night and day. I love you so much.

Pwede bang kiligin? Kahit sa simpleng mensahe niya lang ay kaagad akong napapangiti.

I arrived at my condo safely. Malalim na ang gabi kaya imbis na puntahan si Davi ay sumalampak ako sa couch. I closed my eyes for a moment kasi nahihilo ako sa byahe. Nang naging maayos na ang pakiramdam ay tumayo ako para magtimpla ng kape. I want to sleep with him to tonight kaya pupuntahan ko siya.