THE VAMPIRE'S GIRL [ 𝗖𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘁𝗲𝗱 ✓ ]

Chapter XII

                    Haisle Pov

Nagising ako ng mapansin kung may tubig na pumapatak sa pisngi ko. " Teka umuulan ba ?" . Ibinuka ko ang aking mata at napansin kung nakatingin siya sa  akin habang umiiyak pero pinahid din naman niya iyon at umiwas ng tingin.

" Teka totoo , umiiyak ang isang Hanz De Vera ?" tanong ko sabay ngiti  kahit sobrang sakit na ng ulo ko pero tiniis ko lang kasi ayokong malungkot at mag-alala siya ng dahil sa akin.

" Wala ah , napuwing lang ako !" deny niya.

" Ay naku , huwag ka na nga umiyak diyan ang pangit mo na !" pangga-gaya ko sa linya niya.

" Ikaw ah , ginagaya mo na ang linya ko !" nakangiting sabi niya sabay pinisil ang aking pisngi. 

" Btw , kumusta na ang pakiramdam mo ?" pag-iiba niya ng topic.

"Nahihilo pa din  ako pero huwag kang mag-alala I can handle this !" sabi ko sabay ngiti ng pilit.

" Anong huwag ako mag-alala siyempre mag-alala talaga  ako kasi ako lang naman ang gwapo mong boyfriend!" naka -ngising sabi niya.

" Ang hangin naku po !" pang-aasar ko.

" Gwapo talaga ako noh kaso di mo lang nakita ang personal kung mukha nung di pa ako nagkaganito !" pagmamayabang niya.

" Weh , btw kailan pa yan mawawala yang sumpa mo ?"

" Ewan ko !" ang sabi niya .

Maya -maya pumasok si Mang Martin sa loob ng barn at dinalhan kami ng pagkain at saka iniwan  kami pagkatapos. Kinuha niya ang pagkain gamit ang kaniyang mga kamay na may nakatali pa ding kadena katulad nong akin .

" Nga -nga !" sabi niya.

" Maya na ako !" sabi ko.

" Anong mamaya , kakain tayo ng sabay . Sige  nga-nga na susubuan kita !"

" Wala akong gana , masakit ang ulo ko. Nahihilo ako sir ! " I said habang hinawakan ko  ang aking ulo . Di ko na talaga mapigilang itago ang aking nararamdaman . Dali-dali niyang binitawan ang kutsara na may lamang pagkain at saka hinilot niya ang aking sentido . Nang medyo nawala na ang aking pagkahilo ay kumain na kami. Sinubuan niya ako at sinubuan ko din siya. Ayaw niya sanang magpasubo kasi may sakit daw ako kaso nagpupumilit ako na subuan siya kaya ayon napapayag ko . As he said , kailangan  naming i treasure ang aming bawat moment habang buhay pa kami.

Nang mag-alas sais na ng gabi ay pumasok si Mang Carpio upang ihiwalay sana ako kay Hanz kasi delikado daw pero sinabihan ko na lang na kaya ko siyang i handle .

" Maam , lumayo ka sa akin !" sabi niya habang tumataas ang kaniyang fangs. Hindi ako nakinig sa kaniya . Napangiti ako ng mapait.

" Maam please lumayo ka sa akin , paki-usap kasi di ko ma-control ang aking sarili na mag crave ng dugo !" naiiyak niyang sabi pero di pa din ako lumayo. Sa halip , lumapit ako sa kaniya habang siya'y papalayo ng papalayo. Since bukas na ng alas sais  ang aming paghahatol , buo na ang aking desisyon. Buo na ang aking desisyon na ibigay sa kaniya ang aking natitirang dugo sa aking katawan para mabigyan siya ng lakas. He keeps crying while papalayo sa akin   habang ako naman ay umiiyak din while chasing him. Gusto kung ibigay sa kaniya ang aking dugo para matapos na ang istoryang ito but he keeps fighting , controlling his self  and running away from me .

Nang mapansing nahihilo ako ay umupo ako. Nakita ko si Hanz na papalapit sa akin at kita ko ang pag-alala sa kaniyang mata. Hinang -hina na ang aking katawan at bigla na lamang akong nawalan ng ulirat.

Pagkagising ko , nakakulong na ako sa kaniyang mga bisig . Tiningnan ko siya at pansin ko na di siya sa akin nakatingin.

" Hey Sir !" tawag ko sa kaniya .