buluştukları günün üzerinden üç hafta geçmişti. Nanon, Ohm'un babasının kendisini sevmediğinin farkındaydı. ama ona karşı bu kadar kaba olmak zorunda değildi, Nanon ne kadar kafaya takmayan bir çocuk gibi gözükse de aslında çok üzülüyordu. sonuçta yakın birinin ailesi seni sevmese herkes kötü hissederdi. çünkü her konuştuklarında buluştuklarında aileden biri laf söyleyecekti. Nanon da Ohm'un azar yemesini istemediği için biraz konuşmalarına ara vermeyi düşündü ve ayrı kaldıkları sürece Fiat'a hislerinden bahsetmişti.
bu onun için zordu, çünkü Ohm'u çok seviyor ve değer veriyordu. ve anlayamadığı hisler besliyordu bu yüzden ayrı kalmak, okuldayken ona gözükmemek için kaçmak, mesaj atmamak onun içinde zordu. tabi Ohm içinde, Nanon'u göremediği her an çok bayıktı sürekli Korn'a Nanon hakkında birşeyler zırvalıyordu. en sonunda bu ikisinin hallerine dayanamayan Fiat ve Korn yardım etmeye karar verdiler yoksa ikisinin de adım atacağı yoktu.
" tamam da Nanon onunla konuşmamayı kendi keyfi için istemiyor, babası yüzünden."
basketbol sahasında oturan ikili olayları kavramaya ve arkadaşlarına yardımcı olmaya çalışıyorlardı.
"anladım," dedi Korn.
" o zaman habersiz buluşmalarından başka çaremiz yok."
"nasıl yani?" anlamamış gözlerle Korn'a baktı Fiat.
"yani sen Nanon'u buluşmaya bir yere davet edeceksin, bende Ohm'u. sonra bam, ikisi karşı karşıya." dedi gülerek Korn, Fiat'da gülerek başını salladı.
"güzel fikir."
ikisi böyle konuşup gülüşürken Wai ise uzaktan onları görmüş ve ikisinin birlikte olduğunu düşünmüştü. hiç ses etmeden üzgün bir şekilde ordan ayrılmıştı.
