XIAN LIEGH'S POV
Masakit at wasak ang pusong tumakbo ako palabas sa mansyon. Hinabol ako ni Rinzel pero hindi niya na ako naabutan.
Luhaan akong napaupo sa isang sulok ng makalabas sa villa. Why? Why can't he remember me that's once upon a time we both love each other?
Tama ba? Kaya ko pa ba? Ashing bigyan mo naman ako ng rason para ipaglaban ka. Nanghihina na ako't walang makapang dahilan para hawakan ka pa.
Tahimik yakap yakap ang tuhod at nakayukong umiiyak. Nangako akong mahalin ka hanggang dulo at hindi kita isusuko kay Lesha.
"Tama na ang kakaiyak." Napaangat ako ng tingin sa malambing na boses na nagsalita. Gamit ang luhaang mga mata ay nakakita ako ng isang anghel.
"Ang ganda ng mga asul mong mga mata. Malalim ngunit makikita mong maraming pinagdadaanang sakit. Anong nangyari?" Malambing niyang hinaplos ang aking buhok. Ngumiti siya ng matamis kaya kumalma ang puso kong nagtatangis.
"By the way, I am Astrea Luna Virtel. Are you comfortable now? You want to go somewhere?" Tumango ako sa sinabi niya. She's a complete stranger to me but there's something in my heart that want her embrace.
"There's one place I want to go." I said. Tumango naman siya at tinulungan akong tumayo.
Ng makarating kami sa lugar na gusto ko ay nagalangan siya. Nagaalala siyang tumingin sakin at bumuntong hininga.
"Xian are you sure you want to go here?" Nagaalala niyang tanong habang sumilip sa loob ng bar. Oo, kahit ngayon gabi lang gusto kong makalimutan ang sakit. Tinanguan ko siya kaya bumuntong hininga nalang siya at sinamahan ako sa loob.
"Don't worry, I'll protect you." Nawala ang pagaalanganin dahil sa matamis niyang ngiti. Umupo kami sa bar counter at uminom ako hanggang sa hindi ko na alam kung ano ang nangyayari sa palagid.
Astrea warned me not to drink too much at masama daw yun pero hindi ako nakinig kaya hinayaan niya lamang ako. Nakikisimpatya sa sitwasyon ko ngayon.
Unti-unti nawawala ako sa sarili at sumasakit nadin ang aking tyan. Nanunuyot ang aking lalamunan at tuluyan na akong nawalan ng malay.
***
Naging ako at puting kisame na naman ang bumungad sakin. Ano na naman kaya ang nangyari sakin?
"Oh thank god you're awake. Do you need something? How are you feeling? Wait let me call the doctor." Napatawa ako sa ginawa niya. Natataranta siya at nagmamadaling lumabas.
"How is she doctor?" Nagaalala niyang tanong. Bumuntong hininga ang doctor at tiningnan ako ng seryuso.
"Is this your first time drinking? You drink too much at nabigla ang tiyan mo. Hindi sanay tumanggap ng alak ang katawan mo kaya nagkaroon ng bleeding." Mahabang paliwanag nito. Napatakip naman sa bibig si Astrea.
"Oh my god I'm sorry Xian dapat pala hindi na kita sinamahan sa bar I'm sorry I didn't know." Nagaalala nitong tanong ngunit umiling lang ako.
"Kamusta naman na po ako?" Tanong ko sa doctor.
"You're now fine ngunit mananatili ka muna dito ng isa o dalawang araw para tuluyang gumaling." Sabi niya bago nagpaalam na umalis muna. Bumuntong hininga ako I hate the smell.
"Don't worry Xian I will take good care of you. Kasalanan ko talaga at tinolerate kita pasaway ka kasi." Napatawa ako sa nagrereklamong Astrea. Ang cute niya kasing tingnan.
"By the way hindi mo tatawagan ang pamilya mo?" Umiling ako sa tanong niya. Okay lang wala namang magaalala at isa pa naiwan ko ang cellphone ko nung tumakbo ako palabas ng mansyon.
***
Makalipas ang tatlong araw ay tuluyan nanga akong nadischarge. Hinatid ako ni Astrea sa mansyon at nagiwan ng numero niya. Tawagan ko raw siya kapag kailangan niya ng kaibigan.
Napailing nalang ako at masayang pumasok sa loob ng masyon. Hindi naman pala masama ang pananakit ni Ashing at nagkaroon ako ng kaibigan.
"Ang lakas ng loob mong umuwi pa dito. Ano nagsawa ka na sa lalaki mo?" Nagulat ako ng galit na mukha ni Ashing ang sumalubong sakin sa pinto.
"A-Ashing." Galit ako nitong kinaladkad sa loob. Nakita kami ni butler Jong pero gaya ng dati nagaalalang tingin lamang ang kaya niyang ibigay sakin. Nginitian ko lang siya sinasabing okay lang ako.
"Aray Ashing n-nasasaktan ako." Reklamo ko dahil ang higpit ng pagkakahawak niya sa braso ko. Magkakapasa na naman yata ako.
"Ang kapal ng mukha mong magreklamo. Ang laki ng ngiti mo kanina ano malaki ba? Magaling ba? Ilang rounds kayo ha?" Naguguluhan ko siyang tiningnan. Hindi ko alam ang pingsasabi niya.
"Hindi ko alam ang sinasabi mo." Napadaing ako ng pabalang ako nitong tinapon sa kama. Nagulat ako ng maghubad siya ng damit. Anong gagawin niya?
"A-Ashing anong gagawin m-mo?" Kinakabahan kong tanong. Tiningnan lamang niya ako ng malamig at pumatong sakin.
Tinali niya ang kamay ko sa headboard ng kama at pinunit ng walang pagaalala ang kaniyang expression.
"A-Ashing don't please." Nagmamakaawa kong sabi sa kaniya ngunit para bang bingi siyang walang naririnig.
Wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak na lamang ng tahimik. Wala nang mas isasakit pa ang ginagawa niya sakin ngayon.
"This is what you want right? You enjoy this from your men. Three f*cking days kang nawala asawa mo naman ako pwede din naman kitang pagtiisan." Galit, yun ang makikita mong emosyon na nasa kaniyang mga mata.
"Ahhh." Nagulat siya ng sumigaw ako. Ang sakit para bang pinunit ang pagkababae ko ng pumasok siya. Pero hindi siya tumigil at pinarusahan ng paulit ulit ang kawatan ko hanggang sa nawalan ako ng malay.
YOU ARE READING
WILD FLOWER
Romance"What are you doing here?" Napaangat ako ng tingin ng marinig ang baritono at malamig niyang boses. May parti sa puso ko na masayang nakita ko siya ngayon at takot sa kadahilanang nakikita ko na naman ang walang emosyon niyang mga mata. Pinamumukha...
