Zonder Hoop (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 5: het ongeluk

Het ongeluk:

Myley's POV:

Ik kan me niet echt herinneren hoeveel dagen we reden. We overnachten in hotellen, onder een false naam, en reden van Noorwegen naar Zweden, en weer terug. In de hoop om Edward in de war te brengen.

Daarna zetten we verder noordwaards.

Ik zag van alles voorbij komen.

Meren, bergen, rivieren, watervallen, bossen, dennebomen, struiken, ouderwetse hutjes in het midden van lege velden, dorpjes met een ouderwetse sfeer, drukke steden met cathedralen, kerken, kastelen, en nog veel meer. Het was prachtig om te zien, maar het probleem was dat ik er geen aandacht aan besteedde. 

Het enige wat ik hoorde was Louis' stem, en Resa gehuil. Het enige wat ik voelde was Louis warme aanwezigheid, en Resa's warme neus, en het enige wat ik zag waren Louis en Resa.

Ik proefde niets. Mijn zenuwen leken zichzelf te hebben afgesloten, om niets meer te hoeven voelen. Maar ik wist dat ze er nog waren omdat ik Louis en Resa wel vernam. En als ik soms ontwaakte uit mijn wazige stand, dan kon ik ook redelijke gesprekken met de anderen voeren.

Ik had in een gesprek met Nancy de kans gegrepen om haar te vertellen wat ik voelde.

'Niets Nancy, Ik voel helemaal niets. Ik voel alleen Louis, en Resa. maar meer niet,' fluisterde ik zacht. Nancy zat naast me op de zachte bank van onze hotelkamer die we deelden samen met Resa.

 'Ik snap het. Je moet gewoon even bijkomen en weer wakker worden,' fluisterde ze terug.

Ik knikte, en glimlachte dankbaar toen ze me geruststellend op de rug wreef.

'Neem je tijd Myley. Je hebt je laatste familielid verloren,' fluisterde Nancy. 'Wil je wat drinken? We hebben nog een flesje multifruit over,' voegde ze eraan toe.

'Ja graag,' fluisterde ik.

Ik fluisterde, bang dat ik Resa zou wakker maken die in de hoek van de kamer op de vloer lag.

Nancy stond op, en ik volgde haar met mijn ogen terwijl ze naar de tas liep, door haar hurken ging, en erin begon te rommelen. Niet veel later stond ze weer naast met met een flesje multifruit in haar hand.

'Alsjeblieft. Drink maar wat, neem dan een douche, en ga slapen,' fluisterde ze zacht.

Ik nam het flesje over, draaide de dop eraf, en leegde het in mijn keel. Terwijl het over mijn tong gleed proefde ik niets. Toch vond ik dit drankje altijd heerlijk. Ik bewoog met mijn tong, en proefde het zoete drankje een beetje.

Maar het was op voordat ik het echt proefde. Ik zuchtte toen ik het flesje in de prullenbak gooide.

Ik greep mijn kleren en stapte onder de douche.

**

De volgende dag zaten we weer in de auto, en ik merkte dat ik het gesprek tussen Harry en Zayn hoorde. Ze zaten in discussie over wie beter kaart lezen kon.

Harry zei dat hij dat was, Zayn beweerde niet dat hij het zelf was, maar zei wel dat het niet Harry was.

'Come on! Yesterday we came all to place! It was perfect!'

'No Harry, we got lost half an hour before Niall saved us with his good eyes seeing wich way we had to go,' zei Zayn.

'But that isn't the point!'

'Yes it is! And now I'm reading the map, and you can't change a thing about that,' zei Zayn.

'But you're not better then me!'