Zonder Hoop (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 28:Een bezoekje aan de hemel.

Een bezoekje aan de hemel.

David's POV:

Zodra ik de woorden uit Jeffrey's mond hoorde komen, liet ik een schreeuw horen. Alles leek in slowmotion, en wat er gebeurde zag ik helemaal niet aankomen. 

Het duurde dan ook even voordat mijn brein de snelle gebeurtenissen had verwerkt, en voordat ik de laatste meters naar Jeffrey rende, ondertussen mijn geweer hief, en het uiteinde van de loop tegen zijn hoofd zette.

'Not a move,' zei ik, hopend dat ik dan nu toch eindelijk de overhand had.

De andere agenten, waaronder Jake, bleven nog even langer staan waar ze stonden. Het duurde bij hen net wat langer voordat ze door hadden wat er nou eigenlijk was gebeurd.

En terwijl ik daar stond met mijn geweer tegen Jeffreys achterhoofd, vond er een gevecht plaats op de plaats waar de bewaker had gestaan.

Zodra de vinger van de bewaker om de trekker van het geweer was gelegd, was er vanuit mijn ooghoeken een zwarte vlek naar de man toegesprongen.

De vlek was tegen de man aangebotst, en daardoor had hij zijn doelwit op zo'n kleine afstand gemist.

De worsteling op de grond vond plaats tussen de bewaker, Myley, en een zwart beest, dat ik enkele seconden later herkende als de vlek, en nog wat later herkende als Resa.

De agenten kwamen in beweging. Jake kwam bij mij staan, en de andere twee trokken de bewaker bij Myley en Resa weg.

Ik had verwacht dat Myley zou gaan staan, maar ze  bleef zitten op de grond.

De bewaker hield op met tegenstribbelen zodra hij een geweer tegen zijn hoofd aanvoelde. Ik maakte een klein hoofdgebaar, en met z'n vieren escorteerden we Jeffrey en de mannen naar buiten. Ik meende dat Myley zo ook wel zou komen.

Zodra Jeffrey en de bewaker buiten waren, nog steeds met onze geweren in hun rug, kwamen de andere mannen die buiten waren gebleven aanlopen, of een gedeelte. Er was ook een gedeelte aan de andere kant van het huis.

Ik gebruikte de radio om contact met ze op te nemen, en riep ze allemaal terug. Ook belde ik de gewone politie op, en vroeg ze om assistentie. We moesten het huis uitkammen, de tuin doorzoeken naar van alles wat bewijs tegen Jeffrey zou kunnen zijn.

Ik liet de bewaking van Jeffrey en de bewaker over aan de anderen, en liep naar het gebouwtje van de wacht. Toen ik naar binnen stapte werd ik begroet door een collega.

Hij keek me moe aan. Ik trok vragend een wenkbrauw omhoog, en kreeg meteen antwoord. Maar niet van mijn collega.

'David? Is that you? Finaly! Please get me out of here and tell me Myley is okay?'

Ik begreep plotseling de vermoeide blik van mijn collega.

'Louis, you should've waited with your friends. You could bring everyone in danger,' Ik stak mijn hand uit en de agent legde de sleutel vande cel waar ze Louis tijdelijk in hadden opgesloten in mijn hand. Ze mochten niemand naar binnen laten en ik kon me voorstellen dat Louis nogal... drukkend was geweest in het naar binnen gaan.

'I know, but everything's fine now, isn't it? Is Myley okay?' vroeg Louis. Hij stond voor de deur en keek me smekend aan.

Ik glimlachte naar hem en knikte.

 'She's fine I think. She's inside the hall with Resa. I didn't check on her because I had Jeffrey on the end of my gun,' Ik stak de sleutel in het slot, draaide die om, en werd bijna omver gegooid door Louis die naar buiten stormde.

'I'm going to her,'

'I don't think she wouldn't appreciate that,' mompelde ik, toen ik mijn evenwicht terug had. Maar twee seconde later besefte ik dat ik dat tegen niemand had gezegd.