Zonder Hoop (One Direction fanfiction Dutch)

Hoofdstuk 30: (een brief) terug

(een brief) terug:

Myley’s POV:

Dear Louis (My lovely boyfriend)

I know you’re in Australia on tour now. And I know that you probably will read this after a week, but I don’t care.

You know I can be just as crazy as you, and I thought that you were right, and that I should write a letter too.

So here it is.

That I’m writing this letter doesn’t mean that I’m good at it. But I hope you know better then to judge me by my ways of writing a letter.

To the point now; the house has beensold. The new people promised that they would care for it, and they even liked my room so much, that they would keep it that way. Except the wall with the pictures, those were to personal.

Anyway, they are now living there for two days, and they said they like it. I’m living at Nancy’s now. Though Resa has to get used to the cat they have here. (Resa liked your hug, you get a lick back in the palm of  your hand.)

Nico’s grave looks perfect. Just as Nancy described it.

I placed some red roses.

When you’re arriving home in three weeks after your tour is over in England, I won’t be there yet. There are still some things that have to be done.

Anyway, I’ll see you again in four weeks.

Way to long for me.

Nancy tells me now that I have to ask you to give Liam a hug from her. Would you like to do that? I think you would.

I miss you Louis. I can’t wait to see you again.

Yours truly

Myley (I’m not good at fancy nicknames)

PS: You get a hug from me too

Terwijl Ik de laatste letter op papier neerzette klopte er iemand op de kamer deur.

‘Myley! Ben je bijna klaar met het schrijven van die brief? We zouden nog naar de stad voor nieuwe acrylverf. En Resa heeft nieuw voer nodig!’ riep Nancy door de deur.

‘Ik kom!’ antwoordde ik, terwijl ik de pen neerlegde, de brief opvouwde, een enveloppe in duwde, en Daar haastig een adres opschreef.

Ik sprong op, greep mijn portemonnee, en liep de kamer uit.

Nancy stond buiten de deur op me te wachten, en naast elkaar liepen we de trap af, om bijna over de kat te struikelen.

‘Ik word echt nog eens gek van dat dier,’ zei Nancy en ik grinnikte.

‘Geen zorgen, Resa mag haar ook niet,’ zei ik, terwijl ik naar de kapstok stapte en mijn jas greep.

‘Mooi, dan ben ik niet de enige,’ zuchtte Nancy. Ze volgde mijn voorbeeld en liep naar de deur.

‘Mam! Myley en ik gaan naar de stad!’ riep ze over haar schouder, terwijl ik haar volgde met Resa op mijn hielen. Resa dook altijd op uit het niets als ik weg ging.

Ik glimlachte even naar het dier terwijl ik het aan de enveloppe liet snuffelen.

‘Voor Louis,’ zei ik zacht.

**

Vier weken later:

Myley’s POV