Kochi Ga Yoi_SakuAtsu

Bölüm 6

Sezon sonu yaklaşıyordu ve Kiyoomi çok rahatlamış hissediyordu kendisini. Birkaç maç kalmıştı, sonra uzun ve güzel bir tatil yapmak istiyordu. Son haftalar özellikle zor geçiyordu. Hocaları Atsumu ile yaptıkları ekstra antrenmanların faydalı olduğunu düşünmüştü, bu nedenle rutin programlarına beraber çalışma saatleri eklenmişti.

Atsumu bundan çok keyif alıyor gibiydi. Kendi adına aynı şeyi söyleyemeyecekti Kiyoomi. Bir daha onu evine davet etmemiş, antrenman sonrası yemek tekliflerini geri çevirmişti. O kendi hayatında mutluydu macera aramıyordu. O gün yaşadığı hayal kırıklığını çabuk unutmuştu. Atsumu'dan ne bekliyordun ki diye sormuştu kendine. Hayal kırıklığı yaşamaya hakkı yoktu, aslında onu şaşırtacak bir şey yapmamıştı. Ona karşı hissettikleri bir anlıktı ve geçip gitmişti bile.

Antrenmandan sonra duş almış ve hazırlanmıştı gitmeye. Arabası tamirdeydi, iki gün önce ışıklarda acemi bir şoför duramamıştı. Sigorta şirketinin kullanmasını teklif ettiği araca ise asla binmezdi. Hayatında gördüğü en pis şeye benziyordu.

Motoya alıyordu onu iki gündür her sabah, akşam da antrenmandan sonra eve götürüyordu. Sözleştikleri saatte çıkmıştı ama telefonunun ekranında bir mesaj gördü.

18.03 MOTOYA Antrenman uzadı çıkmam imkansız özür dilerimmm

Oflayarak alnını ovuşturdu. Taksiye binmekten hoşlanmazdı, metro onun için bir seçenek değildi. Akaashi'yi arayabilirdi ama şehir dışında olacağını söylemişti. Antrenman saatleri geç olduğu için kimse yoktu, bir kişi dışında. Atsumu, gözlerini devirdi.

Otoparktan çıkan arkadaşı tam önünde durdu "Gelmedi mi kuzenin?"

"Nereden biliyorsun onu beklediğimi?"

"Gördüm, sabah da o bırakıyor. Arabana bir şey mi oldu?"

"Evet, ışıklarda vurdular, önemsiz bir şey." diye ekledi hemen. Telaşla ne olduğunu sormasını  istemiyordu.

Başını salladı Atsumu "Geçmiş olsun, haberim yoktu."

"Dedim ya önemsiz bir şey."

"Geç mi kaldı kuzenin?"

"Gelmeyecek." İçini çekti "İşi uzamış."

"Hadi gelsene o zaman. Bırakayım seni."

"Sağ ol ben bir şey bulurum."

"Taksiye binmeyeceğini biliyorum." Uzanıp kapıyı açtı "Hadi, yorgunsun ve çok soğuk."

Gönülsüzce baktı ona Kiyoomi.

"Arabam birkaç gün önce temizlendi." dedi sırıtarak.

Burnundan gülmeye benzer bir ses çıkardı Kiyoomi. Çantasını arka koltuğa atıp bindi arkadaşının arabasına.

Takımla beraber geçirdikleri o akşamdan sonra antrenmanlar dışında ilk defa böyle baş başa vakit geçiriyorlardı. Kiyoomi ağzını hiç açmadan eve ulaşabilmeyi umuyordu ama Atsumu'nun birkaç saniyede bir, aslında trafiğin izin verdiği her fırsatta, ona bakıp onunla konuşma fırsatı kolladığının farkındaydı.

"Omi" heyecanlı bir sesle konuştu ilk göz göze geldikleri an.

"Efendim?"

"Bu aralar pek görüşemedik değil mi?"

"Ee evet. Yoğunuz."

"O günden önce de yoğunduk ama görüyorduk birbirimizi."

Kiyoomi'nin canını sıkıyordu bu konuşma "Bu konuyu açmasak."