He'll Be Mine (Mine Series #2)

Three

Chapter 3.

Bakit?

Sa dinami-daming misyon na nagawa ko... Hindi ko inasahan na mabubulilyaso rin pala kami. Si Vaiden... ang nag-iisang kapatid ng kaibigan ko, nabaril ng isang tao na kampon na yata ni Satanas.

Yzabelle was livid kaya nagawa niyang patayin ang taong nagbaril sa kapatid niya.

Habang ako, wala sa sariling nakatitig lang sa katawan ng lalaking tinuturing kong kapatid. Before I could think of something, nakita ko nalang ang sarili kong nakaupo sa gilid ng kama ni Vaiden habang tinititigan siyang tulog. I can see that it's hard for him to breathe normally lalo na't ang baga niya ang naapektohan sa pagkabaril niya.

"A-Ate... D-Danity..." my heart clenched as he called me with his shaking voice. Pilit niyang inaabot ang kamay ko kaya pinahawak ko na.

"Vaiden... may masakit bah sa 'yo?" mahinang tanong ko.

He slowly shook his head and smiled a little. Gamit ang kaliwa niyang kamay, tinuro niya ang puso niya. "S-something is hurting m-me here... Ate Danity." my eyes widened and was about to call someone but he stopped me from holding me tightly. "Don't... I-I want you h-here beside m-me..." bahagya siyang umubo matapos sabihin iyon.

Nanghihina ang katawan akong umupo ulit sa tabi niya. His beautiful energetic eyes before, ang hina na tingnan ngayon. Pinigilan ko ang sarili na mapahikbi kahit para na akong sinasakal.

"Vaiden--" I was cut off by my own words dahil hindi ko na nakayanan pa.

Agad ko siyang niyakap nang napakahigpit. I felt his shoulder shake, umiiyak na rin siya. "I c-can't die like this, Danity... please help me." nagulat man sa tinawag niya sa 'kin, mahigpit ko pa rin siyang niyakap.

My lips were trembling as I held both of  his cheeks. "Be strong... be strong for us, Vaiden... Please be strong for me please..." humahagulhol kong saad.

Mapait siyang natawa. "I am b-being strong because I w-want to be with you," my eyes widened again. Nanlalaki ang mata ko siyang tiningnan.

"A-anong ibig mong sabihin?" nagugulohang tanong ko at tinitigan siya.

Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa labi niya. His weak hands caressed my left cheek. Napatulala ako sa ginawa niya hanggang sa isa-isang nagtuloan ang mga luha niya. "I've been loving you... for years, K-Kathlyn Danity." my jaw dropped when he said those words slowly and full of emotions.

Hindi ko alam pero kumikirot ang puso ko sa paraan ng paghaplos niya sa pisngi ko. "And I've been wishing you to be mine... s-someday," then a tear slid down to his cheeks again. "But it's now impossible because of this." tukoy niya sa kaniyang kalagayan.

I can't believe it... hindi ko kayang paniwalaan na minahal ako ng isang tulad niya. We are so young when we met each other but he was younger. I couldn't believe everything he just said right now. Masyadong imposible... Pero naisip ko rin ang mga araw na tumatawag siya sa 'kin para kamustahin ako. That already gave me a hint that he likes me pero sinantabi ko iyon dahil ayaw kong mag-isip ng mga ganoon.

Alang-alang sa karamdaman ni Vaiden, I don't want to reject him. Niyakap ko lang siya nang napakahigpit.

"I know you don't deserve a boy like me--" pinutol ko siya.

"No, don't say that..." nahihirapan kong ani at ilang beses na umiling. "Huwag kang magsabi ng ganiyan pakiusap..." lumuluha kong dagdag at yumuko.

Wala na akong mga salitang masabi sa kaniya. I was so shocked to know that a boy like him loves a woman like me. Ang daming chances na nakakilala siya ng ibang babae habang nasa ibang bansa pero... bakit ako? Bakit ako pa rin ang naisip niya ngayon? I can't just take it...