Longingly Into You (Province Series 1) [Project 2000]

Chapter 7

Dirt

Ngumuso ako nang makita ang masamang tingin ni Howl. Kanina pang masama ang tingin niya sa'kin matapos niya ibigay sa'kin ang hose. He's not so far, actually he's near because he's cleaning the other horses. Habang ako binabanlawan ang anak ni Carmella.

Nang matapos ay kinuha niya sa'kin ang hose at mabilis na tinapos ang paliligo sa ibang kabayo. Tingin ko ito lang ang pinaliliguan niya dahil masyado pang maaga para maliguan niya ang lahat ng kabayo rito. Ang iba kanina pang tapos nang dumating kami, alas syete pa lang no'n. Unless he woke up really early.

"What's his name? And babae ba 'to o lalaki?" Hindi nakatinging tanong ko.

I smiled at the baby white horse, the hair's even shinier and whiter than the mother. Hanggang baywang ko siya at hindi siya malikot.

"Lalaki 'yan, wala pang pangalan," he answered coldly. "Ikaw naman ang may-ari kaya ikaw na ang magpangalan."

"Okay. Hmm, what name will better suit you, huh?" I played with the horse's hair.

Nagulat ako nang lumapit ito sa'kin, medyo takot ako dahil sa huling encounter ko kay Carmella at bumaling din siya sa'kin. In my peripherals, Howl glanced my way a bit quickly.

"Carmella is sensitive and protective of her offspring. Dahan-dahan ka lang, miss Sandra."

Napakagat labi ako nang lumapit siya at ngayon ilang pulgada na lang ang layo namin. Tinapik niya ang ulo ni Carmella at may binulong-bulong dito na hindi ko naman maintindihan kahit narinig ko.

Naka-shirt na siya ngayon, basa ang buhok at braso dahil sa ginagawa. Matangkad din siya ng sobra lalo na magkalapit kami. And because we're close, my petite body was defined because his is muscular although lean.

"Gusto kong amuhin ang anak niya, pwede 'tong ilabas?"

"Mamaya, at hindi gano'n kabilis magpaamo ng kabayo." Tinignan niya ako sabay dila sa labi niya.

"I'll come here everyday then, mapapaamo ko 'yan."

"It'll take time, miss Sandra."

"It's fine. May isang buwan pa ako para gawin 'yon bago kami bumalik ng Manila."

Bahagyang nagtagal ang titig niya bago muling tinignan ang kabayo. Umigting ang panga niya at tumango rin. May naisip akong ideya pero hindi ko susubukan, ayoko dahil sa iba't-ibang dahilan.

"Matatapos na ako, pwedeng sa labas ka na. Hindi ka ba nadudumihan dito?"

"Madumi ba? Hindi naman, ah." I chuckled without humor. "You think I think it's dirty here? You're cleaning the place. You think I'm a spoiled brat who can't step on a dirty ground?"

Ngumuso ako bago supladang napairap. Just because I came from the city doesn't mean I can't stand the ground. Tingin ba niya maarte ako tulad ng tipikal na taga-syudad?

Umiling siya ng hindi tumitingin sa'kin, nanatili ang titig ko sa kaniya na hindi niya natagalan kaya tinignan niya ako pabalik. He looked torn as he eyed me cautiously causing his brows to furrow a bit.

"Hindi gano'n..." He trailed off but I'd rolled my eyes on him.

"It's alright, I guess some people here are really judgemental. Well, we're rich so that explains it. Especially if you meet my sister, you'll be more convinced we're brats."

Ngayon lumalim na ang gitla sa noon niya at seryuso na nang umiling sa'kin.

"Hindi naman, mabait naman ang kapatid mo. At hindi judgemental ang mga tao rito, mayroong iba pero dahil lang sa maling paniniwala."