{006}

44 7 7
                                    

{Έλενα}

Ηλίανθος

Βλέπω την Φωτεινή, και τον πατέρα μου, να καίγονται.

Να χορεύουν οι φλόγες μαζί τους..

Κλαίω, και θέλω να πλησιάσω.

Μα κάτι με εμποδίζει.

Μένω απλώς ακίνητη βλέποντας αυτό το φρικτό θέαμα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο.

Μπορώ να νιώσω το ποσό ζεστές είναι φλόγες.

Νιώθω να με αφήνουν οι δυνάμεις μου, πέφτω στο τσιμέντο μα ακούω το όνομα μου από την Φωτεινή μέσα από της φλόγες.

Δεν μπορώ να την δω.

Μα θέλω να σηκωθώ.

Πρέπει να σηκωθώ «Έλενα» με φωνάξει ξανά. Και προσπαθώ μάταια να σηκωθώ.

«θες βοήθεια;» ακούω μια φωνή και βλέπω έναν, να μου απλώνει το χέρι του για να με βοηθήσει.

Τα πάντα επάνω του θυμίζουν άγγελο.

Νιώθω οικειότητα, και ασφάλεια. για κάποιο λόγο.

Απλώνω το χέρι μου, και εκείνος το κλείνει τρυφερά με το δικό του...

Μα εμφανίζεται ένας τύπος μαύρο φορεμένος πίσω από τον έκπτωτο άγγελο μου, νιώθω φόβο ανοίγω τα χείλη μου για να τον ειδοποιήσω μα ο άντρας σκιά τον καρφώνει με τα μεγάλα του νύχια ακριβώς στην καρδιά.

Μπορώ να δω μόνο τα κόκκινα μάτια του.

βγάζω μια κραυγή οργής και θλίψης όταν βλέπω τον άγγελο να πέφτει στο κρύο τσιμέντο του δρόμου με το αίμα του να τρέχει και να γίνεται ένα με της φλόγες.

«γιατί;» φωνάξω...και νιώθω κάτι να με ταρακουνάει αρκετά δυνατά.

«Έλενα ξύπνα» ακούω την φωνή της μάνας μου έτοιμη να σπάσει και ανοίγω απότομα τα μάτια μου.

Την βλέπω δίπλα μου γονατιστή με τρομαγμένη έκφραση και κόκκινα μάτια σαν να απειλούν δάκρυα τα μάτια της...

Και τότε καταλαβαίνω πως μόλις ξύπνησα από έναν ακόμα εφιάλτη.

Έναν πολύ περίεργο εφιάλτη.

Έλενα (Greek)Where stories live. Discover now