{002}

135 16 35
                                    

{Έλενα}

Πόλη: Ηλίανθος.
Έτος: 650
2 χρόνια, και μερικούς μήνες μετά το ατύχημα.

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου από το φρικτό όνειρο με το τροχαίο δυστύχημα.

Το σώμα μου, τρέμει, και μπορώ να νιώσω την υγρασία από τα δάκρυα μου στα μάτια μου, και στο δέρμα του προσώπου μου.

Αφαιρώ το ελαφρύ δροσερό σεντόνι από πάνω μου, για να σηκωθώ, και να πάω κατευθείαν μέσα στο μπάνιο.

Κάνω την ψιλή ανάγκη μου, και πλένω χέρια, δόντια και πρόσωπο. Πριν πάω όπως όπως προς στην κουζίνα.

Να προλάβω να φάω πρωινό με την μητέρα μου, πριν φύγει για δουλειά.

Την είδα να ετοιμάζει το τραπέζι.

Ακόμα και ας είναι στα σαράντα δύο, άνετα την κάνεις γύρω στα τριάντα.

Η ομορφιά της, είναι μαγική. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Τα μάτια της είναι κάστανα σε μια ζεστή απόχρωση..
Και τα μαλλιά της είναι μέλι και σπαστά ως τον ώμο.

Αλλά αυτή την στιγμή τα έχει δεμένα σε έναν αυστηρό κότσο.

Ντυμένη εξίσου αυστηρά σε μια ασπρόμαυρη ένδυση γραφείου.

Λευκό πουκάμισο, Μαύρο παντελόνι και μαύρες γόβες.

Καταλαβαίνει την παρουσία μου, και μου χαμογελάει γλυκά πριν μου πει «καλημέρα.... έλα να φάμε»

Της είπα και εγώ γλυκά με χαμόγελο «καλημέρα μαμά» αφήνοντας της σκέψεις μου στην άκρη του μυαλού μου πλησιάζοντας για να κάτσω να φάμε.

Και αφού τελειώσαμε το πρωινό μας, τακτοποίησαμε γρήγορα γρήγορα ώστε να μπορέσει να φύγει για την δουλειά της..

Κοίταξε το ρολόι στο χέρι της, και μπορώ να διακρίνω το άγχος της. «Πρέπει να φύγω.» δήλωσε ανήσυχα.

«εντάξει μαμά. Μην ανησυχείς. Θα ετοιμαστώ και εγώ σε λίγο για το ανθοπωλείο» της απάντησα.

«εντάξει αγάπη μου να προσέχεις και αν χρειαστείς κάτι ξέρεις με παίρνεις τηλέφωνο» μου δηλώνει δίνοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο.

«ξέρω ξέρω. Και εσύ να προσέχεις» της είπα γλυκά προσπαθώντας να μην δείξω το άγχος, αλλά και την ανησυχία μου κάθε φορά. Πίσω από αυτές της καθημερινές μου λέξεις. Αν και ξέρω πως κατά βάθος αναγνωρίζει τους φόβους μου. Γιατί απαντά πάντα με την ίδια πρόταση. «Δεν θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα» δίνοντας μου πάντα ένα γλυκό χαμόγελο πριν πάρει την τσάντα της και φύγει από την πόρτα του σπιτιού.

Έλενα (Greek)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang