Έλενα (Greek)

{018}

{Άθαν}

Ηλίανθος

Το φεγγάρι στολίζει πανέμορφα τον ουρανό.

Τόσο άσπρο, και τόσο χλωμό.

Που λίγοι εκτιμούν την ομορφιά του.

Φυσικά οι θνητοί, αλλάζουν κάθε τόσο γνώμη.

Μερικές φορές τους αρέσει κάτι και στο επόμενο λεπτό όχι.

Είναι τόσο μα τόσο περίεργα πλάσματα.

Κατά βάθος έχουν άσχημο χαραχτήρα, και έντονο εγωισμό.

Κρίνουν το κάθε τι, όπως τους αρέσει, και τους βολεύει.

Για αυτό τους συχαίνομαι.

Έχω τόσους λόγους, που ούτε η αιωνιότητα μου, δεν αρκεί.

Είμαι σίγουρος, ότι κάθε τόσο θα βρίσκω και καινούργιους.

Περπατώ στο δρόμο, είμαι στην μικρή πλατεία του πεζοδρομίου και βλέπω μια κοπέλα να περπατάει μόνη της.

Φαίνεται θλιμμένη.

Τα μάτια της, δηλώνουν ότι έκλαιγε.

Έχει μακριά μαλλιά σε μία σοκολατι απόχρωση..

Το σώμα της φαίνεται αδύνατο αλλά καλογραμμένο..

Αποφασίζω να την ακολουθήσω με μια μικρή απόσταση.

Γίνομαι ένα με τι σκιές.
Δεν είναι δύσκολο, με την μαύρη μου φορεσιά.

Μέχρι που στρίβει, και μπαίνει μέσα σε ένα στενό..

Είναι αρκετά καλό μέρος.

Λίγο σκοτεινό, και κάπως απόμακρο.

Ιδανικό για να μην ακούσει κανένας τίποτα.

Για ότι πρόκειται να γίνει σε λίγα λεπτά..