Έλενα (Greek)

{015 Α}

{Άννα}

Ηλίανθος

Μερικές μέρες αργότερα...

Η μέρα, να φύγω και να πάω στην ακαδημία, έφτασε.

Νιώθω μια στεναχώρια, μα και ένα τρομερό άγχος για αυτό το νέο ξαφνικό, μα περίεργο κεφάλαιο της ζωής μου.

Δεν ξέρω, πως θα είναι εκεί.

Πως θα με βοηθήσουν με αυτό που έχω..

Και γενικώς τι θα κάνουμε..

Εξάλλου δεν είναι, μια κανονική ακαδημία..

Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι της τελευταίες μέρες της πέρασα καταπληκτικά.

Έκανα πολλά πράγματα με τους γονείς μου, που παλιότερα λόγου δουλειάς είχαμε απομακρυνθεί λιγάκι.

Παίζαμε, βγαίναμε έξω. Μου έφτιαχναν τα αγαπημένα μου φαγητά, και τρώγαμε όλοι μαζί.

Πηγαίναμε βόλτες.

Συζητούσαμε για οτιδήποτε.

Και πάνω κάτω έκανα τα ίδια με την έλενα, κοιμήθηκα, και μερικές φορές στο σπίτι της, πήγαινα συχνά από το ανθοπωλείο όταν δούλευε.

Όταν δεν είχε δουλειά μιλούσαμε, αλλιώς με την άδεια της Αρτέμης, μερικές φορές την βοηθούσα όταν είχε πολύ δουλειά.

Με απλά λόγια, οι μέρες μου, ηταν γεμάτες και φανταστικές.

«άννα; κορίτσι μου, είναι η Έλενα κάτω με την μάνα της, και περιμένουν να σε αποχαιρέτησουν» με ενημερώνει η μητέρα μου, με αποτέλεσμα να σταματήσω να αναπολώ της προηγούμενες μέρες, και να πάρω από το κρεβάτι τον μικρό μου σάκο, ενώ η μητέρα μου της δύο μεγάλες βαλίτσες μου.

Αφήνοντας το δωμάτιο μου, όπως και όλο το σπίτι πίσω μας, βγαίνοντας έξω.

Όπου εκτός από την Έλενα, και της μητέρα της, ήταν και ο πατέρας μου, για να ετοιμάσει το αυτοκίνητο της μητέρας μου.

Όπου όταν μας είδε, ήρθε αμέσως κοντά μας για να πάρει τα πράγματα μου, να τα βάλει στο Πορτμπαγκάζ.

Εγώ πλησίασα την έλενα, και την μητέρα της.

«να προσέχεις κοριτσάκι μου» μου είπε δίνοντας μου μια αγκαλιά σαν να είμαι,και εγώ κόρη της.

Την ευχαρίστησα λίγο πριν με κλείσει η έλενα στην αγκαλιά της.

Όπου δεν πέρασε απαραίτητο το γεγονός πως βαθιά μέσα της, δεν ήθελε να φύγω.