{Έλενα}
Ηλίανθος
Είμαι σε έναν κήπο.
Βλέπω την φωτεινή να παίξει βιολί.
«μόνη μου το έγραψα» μου είπε όταν τελείωσε..
Είχε ένα γλυκό χαμόγελο.
«ήταν υπέροχο» της δήλωσα.
Είδα μέχρι στα μάτια της, την χαρά.
Μια απερίγραπτη χαρά..
«θα ήθελα να γίνω βιολίστρια» μου δήλωσε, αφήνοντας όλη την χαρά να την αγκαλιάσει μια μελαγχολία.
«σε εμποδίζει κάτι;» την ρωτάω μιας και νιώθω πως όντος κάτι δεν την αφήνει να πραγματοποίηση το όνειρο της.
«έχει ήδη δημιουργηθεί το μονοπάτι μου.. Και δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για να το αποφύγω» δηλώνει και νιώθω την θλίψη της.
«σου έχω την λύση» της λέω με ένα χαμόγελο αυτοπεποίθησης με την ιδέα μου.
«δεν υπάρχει λύση» απαντά αποφασισμένη.
«υπάρχει σου λέω.» της λέω, κάπως θυμωμένη.
«όχι»
«ναι»
«όχι»
Διαφωνούμε, έτοιμες να τσακωθούμε.
Μα δεν συνεχίζει, εκνευρισμένη γυρνάει την πλάτη της και κάνει να φύγει από κοντά μου με ένα στενάχωρο βλέμμα και ίσως λίγο υπερβολικό δράμα.
«θα γίνεις η προσωπική μου βιολίστρια» της δηλώνω και εκείνη σταματάει για να γυρίσει, να με αντικρίσει με ένα περίεργο βλέμμα.
«είτε σου αρέσει είτε όχι θα γίνεις βιολίστρια μου.» της δηλώνω ξανά, αποφασισμένη..
Και την βλέπω να χαμογελάει πικραμένα πριν τρέξει μέσα στην αγκαλιά μου.
Κλείνω αυθόρμητα τα μάτια μου.
Τα ξανά ανοίγω και αντικρίζω την άννα δίπλα μου να κοιμάται.
Στο δευτερόλεπτο έχω καταλάβει ότι μόλις ξύπνησα από ένα ακόμη διαφορετικό όνειρο και παραξενευομαι μα αμέσως με κατρακύλανε τα χθεσινά γεγονότα.
Η δήλωση της άννας, το κλάμα της, το δικό μου κλάμα.
Αλλά και η εξήγηση για την ξαφνική μετακόμιση.
आप पढ़ रहे हैं
Έλενα (Greek)
सामान्य साहित्य*You can find the story, on my profile, in English.* Μια ιστορία, μυθοπλασίας, με δόσεις μυστηρίου, φαντασίας και ρομαντισμού. *** Η έλενα στα δέκατα ένατα γενέθλια της, εμπλέκεται σε τροχαίο δυστύχημα με τον πατέρα της, και την κολλητή της. Ξυπνάει...
