Met You By Fate

Chapter 32

Chapter 32 

Little One 

Thinking that there is already a child growing on my tummy makes me feel something different. I don't hate it, but I don't know what to do. Dahil hindi naman pumasok sa isip ko na ito ang mangyayari dahil ang alam ko what I have with Brian is just temporary. 

My stay with Brian has a timer and now that timer is showing me that it's almost time's up but how about me and my baby? Habang pilit kong pinapasok sa utak ko na buntis ako biglang pumasok sa isip ko ang mga magulang ko. 

They are waiting for me but how can I go back pregnant? Hindi ito yung sinabi ko sa kanila, I know that I am at the right age to have a baby but how can I face my parents again now that I am pregnant without a man that I can introduced. 

I don't have plans on telling to Brian about this dahil alam ko na hindi ito ang parte ng plano niya. It's not part of our plan pero ayoko isipin na aksidente lang ang anak ko. I love my baby's daddy. 

Mahal ko si Brian kaya tanggap ko ang nangyari pero paano naman siya? 

Hindi lang naman yung pangakong hindi kayang sirain ni Brian ang problema e. Brian still has a dream to achieved. Madami pa siyang gustong gawin at hindi katulad ko. I never dream of anything because I thought nasa akin na ang lahat. 

But I dream to be with Brian. Yun lang ang pangarap ko sa mga oras na 'to but I know it's damn impossible. 

Madami pang gustong gawin si Brian sa buhay niya and I know that Eris can support him all the way. Kahit na alam ko na yung bata ang pwedeng maglapit sa'min mas gugustuhin ko na lang bumitaw. 

I want to question my fate again why do I need to be in this situation pero alam ko naman sa sarili ko na ginusto ko din naman kasi mapunta sa sitwasyong 'to pero kailangan ba na may mabubuo pa sa pinili kong desisyon? Kailangan ba na may inosenteng bata ang madamay dahil sa desisyon na ginawa ko? 

Brian is still achieving all of his dreams. He is still showing his art to the world and I know being a father is not in his plans right now. Kasalanan ko din naman kasi kung bakit may nabuo kami kaya hindi ko ipapaako sa kanya ang responsibilidad. 

He thinks that I am in pills yun ang alam niya dahil wala naman talaga sa plano namin ang mabuntis ako. It's my fault. 

But if I will be honest gusto ko na makasama si Brian. I want to see my future with him but I can't see it, maybe because we are not the future of each other. And that hurts. 

I woke up my stomach is turning kaya mabilis akong tumakbo papuntang bathroom and as usual parang tubig lang din naman ang sinuka ko. Naramdaman ko din yung pagkirot ng ulo ko. I look to myself at the mirror at nakita ko kung gaano kamaga yung mata ko sa pag-iyak kagabi at magulo din yung buhok ko. 

Hindi ko mapigilan na maiyak na naman habang nakatingin sa sarili ko sa salamin at bumaba ang mata ko sa tiyan ko. Bakit nga ba hindi ko napansin na medyo lumalaki nga nag tiyan ko at yung arte ko sa pagkain habang nasa New Jersey kami kakaiba pero akala ko kasi hindi lang talaga ako sanay na kainin yung mga yun but I am just pregnant that is why. 

"You look like a mess, Mary. A gorgeous mess." I said to myself and laugh. 

When I saw the pregnancy test again sa side table doon na ako nagdecided na magpunta ng obgyne para mas makasigurado ako. Kumain muna ako ng almusal bago umalis ng apartment and I just took a cab sa malapit na ospital. 

Hindi ko sinabi kay Brian na aalis ako pero baka naman hindi yun pupunta sa apartment dahil baka busy siya kay Eris. But I hope he can still have time with me. Gusto ko pa siyang makasama, I still want to spend some time with him.